асме́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., каго.

Прыдаць каму‑н. смеласці, рашучасці, адвагі. Ты [гусляр] адважыўся мне на сляпы перакор Вызваняці сусветныя грэлі; Платы маю шмат я для такіх непакор, Хто сябе проці мне стаць асмеліў. Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

únwohl

adv

mir ist ~, ich bin ~ — мне нездаро́віцца [нямо́жацца]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

балю́ча нареч.

1. бо́льно;

б. вы́цяць руку́ — бо́льно уда́рить ру́ку;

2. боле́зненно; мучи́тельно;

ён б. ўспрыма́е кры́тыку — он боле́зненно (мучи́тельно) воспринима́ет кри́тику;

3. в знач. безл. сказ. бо́льно;

мне б. за яго́ — мне бо́льно за него́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

comment​1 [ˈkɒment] n. заўва́га; тлумачэ́нне, камента́рый

♦

no comment без камента́рыяў, мне няма́ чаго́ сказа́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

sociable [ˈsəʊʃəbl] adj. тавары́скі, кампане́йскі;

I’m not in a sociable mood. Мне нікога не хочацца бачыць.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

намані́ць, ‑маню, ‑маніш, ‑маніць; зак.

Нагаварыць няпраўды, нахлусіць. Наманіў ты мне пра яго.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

во́хці, выкл.

Разм. Ужываецца пры выказванні шкадавання, прыкрасці, нездавальнення і пад. Вохці мне!

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

по́мниться

1. по́мніцца;

мне по́мнится, что я вам э́то говори́л мне по́мніцца, што я вам гэ́та гавары́ў;

2. вводн. сл. / по́мнится по́мніцца, я по́мню;

вы, по́мнится, приходи́ли уже́ сюда́ вы, по́мніцца (я по́мню), прыхо́дзілі ўжо сюды́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wesół

вясёлы;

jestem wesół — я вясёлы; мне весела

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Ладно ’падол’ (Мат. Гом.) у выразе: «Сядай ка мне на ладно!» Архаізм. Параўн. прасл. logno ’частка цела ад кален да пояса’, якое ўзыходзіць да ст.-прус. lagno ’штаны’ (pl. tantum) < адз. лік lagnen ’штаніна’ (Ваян, Gram. comp., 1, 92–93; Мартынаў, Проблемы реконстр. в сравн. языкозн., 168; Тапароў, K–L, 416–418).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)