hohl
a
1) пусты́, паро́жні
2) запа́лы, увагну́ты
~e See — марскі́ зыб
◊ das ist kéine ~e Nuss wert — ≅ гэ́та не ва́рта вы́едзенага яйка́
éine ~e Hand háben — браць ха́бар
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
клі́мат м геагр (тс перан) Klíma n -s, -s і -máte;
кантынента́льны клі́мат kontinentáles Klíma, Kontinentálklima n, Lándklima n;
марскі́ клі́мат Séeklima n;
уме́раны клі́мат gemäßigtes Klíma;
клі́мат спрыя́льны для здаро́ўя Schónklima n;
зме́на клі́мату (у прыродзе) Klímaveränderung f -, -en; Lúftveränderung f (пры перамяшчэнні асобы ў іншае месца)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
ко́нік 1, ‑а, м.
1. Памянш.-ласк. да конь (у 1 знач.); невялікі конь. Конік быў не такі ўжо і благі на выгляд. Маленькі, як жарабя, сівай масці. Якімовіч.
2. Дзіцячая цацка, падобная на каня, конскую галаву. Дзеці дзьмуць у .. конікі. Дзірачкі пальчыкамі перабіраюць. Бядуля.
3. Дзіцячая гульня — язда вярхом на палачцы. Гуляць у конікі.
•••
Марскі конік — трапічная і субтрапічная марская рыбка, галава якой падобная на конскую.
Быў конік, ды з’ездзіўся — тое, што і была кабылка, ды з’ездзілася (гл. кабылка).
Выкінуць коніка гл. выкінуць.
ко́нік 2, ‑а, м.
1. Насякомае, якое скача і стракоча крыламі. Луг зялёны жыццём дыша — Конікі трашчаць. Колас. Кузьма сеў на кучу свежай саломы, з якой за ўсе бакі пырснулі маленькія конікі. Дуброўскі.
2. Птушка сямейства сітаўкавых.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
transport, ~u
м. транспарт;
transport samochodowy — аўтатранспарт;
transport publiczny — грамадскі транспарт;
transport kolejowy — чыгуначны транспарт;
transport lądowy — сухапутны (наземны) транспарт;
transport morski — марскі транспарт;
transport powietrzny — паветраны транспарт;
transport rzeczny — рачны транспарт
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
конёк
1. уменьш. ко́нік, -ка м.;
2. (для катания на льду) канёк, -нька́ м.;
3. (на крыше) вільча́к, -ка́ м.;
4. перен. канёк, -нька́ м.;
морско́й конёк зоол. марскі́ ко́нік;
конёк-горбуно́к канёк-гарбуно́к;
◊
сесть на своего́ конька́ се́сці на свайго́ канька́;
э́то его́ конёк гэ́та яго́ канёк.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
marine
[məˈri:n]
1.
adj.
1) марскі́
marine animals — марскі́я жывёліны
marine power — марска́я сі́ла, сі́ла на мо́ры
2) су́днавы
marine supplies — су́днавыя прыпа́сы
3) падво́дны
2.
n.
1) флёт -у m.; караблі́
merchant marine — гандлёвы флёт
2)
а) салда́т марско́е пяхо́ты
б) мара́к вае́нна-марско́га флёту
3) карці́на з марскі́м краявідам, мары́на f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
глыта́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што і без дап.
1. Пры дапамозе мышцаў горла праштурхоўваць што‑н. у стрававод і страўнік. Глытаць ежу. Глытаць пілюлі. // Уцягваць у сябе паветра, дым, пыл і інш. Глытаць паветра. □ Усё роўна, дзе грудзьмі глытаць Марскі ахрыплы вецер. Танк. // перан. Паглынаць, усмоктваць (пра багну і пад.). Краіна мая, Ты фашыстаў сустрэла Агнём і сякерай, Гранатай і стрэлам, Калола іх хвояй, Глытала дрыгвою. Панчанка.
2. Разм. Есці, піць з прагнасцю, вялікімі глыткамі. Удовін сын з сябрамі шклянкамі п’юць, а Вадапой — цэлымі бочкамі глытае. Якімовіч. // перан. З прагнасцю чытаць; прагна слухаць. Глытаць кнігі. □ Я глытаю кожнае дзедава слова. Бядуля.
•••
Глытаць слёзы — старацца стрымаць слёзы.
Глытаць сліну (слінку) — з зайздрасцю, з прагнасцю глядзець на што‑н. смачнае, прывабнае, але недаступнае.
Глытаць словы — гаварыць неразборліва, невыразна; не дагаворваць слоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
walka
ж.
1. змаганне, барацьба;
walka o pokój — барацьба за мір;
walka z korupcją — барацьба (змаганне) з карупцыяй;
2. бой;
walka morska — марскі бой;
walka klas — класавая барацьба;
walka o byt — барацьба за існаванне
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
ву́зел I (род. вузла́) м., в разн. знач. у́зел;
завяза́ць вузло́м — завяза́ть узло́м;
чыгу́начны в. — железнодоро́жный у́зел;
пашто́ва-тэлегра́фны в. — почто́во-телегра́фный у́зел;
в. абаро́ны — воен. у́зел оборо́ны;
в. супярэ́чнасцей — у́зел противоре́чий;
○ марскі́ в. — морско́й у́зел;
мёртвы в. — спец. мёртвый у́зел;
саніта́рны в. — санита́рный у́зел;
◊ го́рдзіеў в. — го́рдиев у́зел
ву́зел II (род. вузла́) м., мор. у́зел
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
tide [taɪd] n.
1. марскі́ прылі́ў і адлі́ў;
at high tide у мо́мант прылі́ву;
at low tide у мо́мант адлі́ву;
The tide is coming. Прыліў набліжаецца.
2. плынь, цячэ́нне, напра́мак
♦
go/row/swim against the tide ісці́ су́праць цячэ́ння;
turn the tide змяні́ць ход падзе́й
tide over [ˌtaɪdˈəʊvə] phr. v. пераадо́льваць;
tide the business over аго́раць спра́ву;
The mo ney helped us to tide the winter over. Тыя грошы дапамаглі нам пратрымацца гэтай зімой.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)