знараві́ць, ‑раўлю, ‑равіш, ‑равіць; зак., каго.

Разм. Зрабіць наравістым, упартым. Знаравіць каня. Знаравіць дзіця.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ланса́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

У спорце — круты і высокі скачок верхавога каня.

[Фр. lançade.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ляйца́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго.

Прывязваць, чапляць лейцы да аброці пры запраганні каня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чамбу́р, ‑а, м.

Повад аброці, на якім водзяць або за які прыводзяць верхавога каня.

[Цюрк. čumbur]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ка́ры

(цюрк. kara)

1) карычневы (пра колер вачэй); 2)уст. буры, вараны (пра масць каня).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Ка́нькаць. Гл. ка́ня.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Каню́к. Гл. ка́ня.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

іржа́нне і ржа́нне, ‑я, н.

1. Крык каня, конскі голас. Не чулася ржання каня, рыкання каровы, не рохкалі свінні. Данілевіч. Жарабяты трымаліся каля матак, і калі каторае адставала, матка звала яго доўгім іржаннем. Чарнышэвіч.

2. Разм. Гучны, нястрыманы рогат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разгадава́ць, -ду́ю, -ду́еш, -ду́е; -ду́й; -дава́ны; зак., каго (што).

1. Старанна даглядаючы, забяспечыць рост, развіццё каго-, чаго-н.

Р. каня, як на выстаўку.

2. Выгадаваць у вялікай колькасці, распладзіць.

Р. гусей.

Р. свіней.

|| незак. разгадо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Капы́ціцца ’быць упартым’, ’капрызнічаць, гарачыцца’ (Яўс.), ’спатыкацца (пра каня)’ (Нас., Шат.). Да капыта? Параўн. капыціцца ’спатыкацца (пра каня)’ (ТСБМ). Магчыма, таксама кантамінацыя з капырсціцца (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)