знараві́ць, ‑раўлю, ‑равіш, ‑равіць; зак., каго.
Разм. Зрабіць наравістым, упартым. Знаравіць каня. Знаравіць дзіця.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)