сядзя́чы, -ая, -ае.

1. Такі, які сядзіць.

Убачыць сядзячага зайца.

2. Такі, які бывае, калі сядзяць.

Заснуць у сядзячай позе.

3. Звязаны са знаходжаннем на адным месцы; маларухомы.

Сядзячая работа.

4. Прызначаны для сядзення (разм.).

У аўтобусе 40 сядзячых месц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

чарнавы́, -а́я, -о́е.

1. Напісаны начарна; неканчатковы.

Ч. варыянт рукапісу.

2. Прызначаны для запісу начарна.

Ч. сшытак.

3. Дапаможны, падсобны (пра работу).

4. Звязаны з першапачатковай стадыяй вытворчасці.

Чарнавая фрэзероўка.

5. Са значнай колькасцю прымесей (пра металы; спец.).

Чарнавая медзь.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Вагарамо́нтны ’звязаны з рамонтам вагаў’ (КТС). Магчыма, калька з рус. весоремонтный.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

та́нкавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да танка ​1, звязаны з вырабам танкаў. Танкавая прамысловасць. Танкавая браня. // Які ажыццяўляецца пры дапамозе танкаў. Танкавы дэсант.

2. Звязаны з падрыхтоўкай танкістаў. Танкавае вучылішча.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заваёўніцкі, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з заходам чужых зямель; захопніцкі. Заваёўніцкія намеры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запале́нчы, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з запаленнем, які суправаджаецца запаленнем. Запаленчы працэс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гастро́льны, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з гастролямі; выязны. Гастрольная паездка. Гастрольная група.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грэна́жны, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з атрыманнем грэнажу. Грэнажная станцыя. Грэнажная вытворчасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гумара́льны, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з вадкасцямі арганізма: кроўю, лімфай. Гумаральная рэгуляцыя.

[Лац. humor — вадкасць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

блізкаро́днасны, ‑ая, ‑ае.

Падобны па асноўных уласцівасцях, прыкметах; звязаны агульнасцю паходжання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)