Маёр ’афіцэрскае званне ў арміі, міліцыі, вышэйшае за капітана’ і ’асоба, якая яго носіць’ (ТСБМ), ст.-польск.майоръ ’начальнік’, ’кіраўнік’ (1711 г.). Запазычана з польск.major < ням.Major < ісп.mayor, якое з лац.maior ’большы, старэйшы’ (Булыка, Запазыч., 195; Голуб-Ліер, 299).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
dostojność
ж.
1. годнасць;
2.уст. высокае званне; высокая пасада; сан
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
АЛІ́ (Ali) Махамед [сапр. Клей (Clay) Касіус; н. 17.1.1942, г. Луісвіл, штат Кентукі, ЗША], амерыканскі спартсмен (бокс). Чэмпіён Алімпійскіх гульняў (1960, Рым) у паўцяжкай вазе. На прафес. рынгу з 1961. Абсалютны чэмпіён свету сярод прафесіяналаў у цяжкай вазе (1964); 9 разоў адстойваў гэта званне. За адмову ваяваць у В’етнаме ў 1968 пазбаўлены чэмпіёнскага тытула. У 1974 і 1978 вяртаў званнеабс. чэмпіёна свету. Удзельнік руху за грамадзянскія правы неграў.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
гросма́йстар
(ням. Großmeister)
вышэйшае спартыўнае званне шахматнага (шашачнага) майстра.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
Rítterschaft
f - гіст.
1) зборн. ры́царства, ры́цары
2) ры́царскае зва́нне, ры́царства
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
e. h.
=
1.
ehrenhalber – ганаровы (пра званне, членства)
2.
eigenhändig – уласнаручна
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
мітрапалі́т
(гр. metropolites)
вышэйшае званне праваслаўных і каталіцкіх епіскапаў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
яфрэ́йтар
(ням. Gefreiter)
першае воінскае званне, якое прысвойваецца салдату.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
член-карэспандэ́нт, чле́на-карэспандэ́нта, мн. чле́ны-карэспандэ́нты, чле́наў-карэспандэ́нтаў, м.
Акадэмічнае вучонае званне, ніжэйшае за акадэміка (правадзейнага члена), якое носяць прызнаныя вучоныя або дзеячы мастацтваў, выбраныя агульным сходам якой-н. акадэміі ў яе склад без права рашаючага голасу (у адрозненне ад правадзейных членаў акадэміі).
|| прым.член-карэспандэ́нцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ВА́ХМІСТР
(ням. Wachtmeister),
званне (чын) і пасада малодшага каманднага саставу ў кавалерыі і коннай артылерыі рус. арміі, а таксама жандармерыі. У інш. родах войск адпавядаў чыну фельдфебеля.