игра́ться несов.

1. безл. ігра́цца;

мне сего́дня не игра́ется мне сёння не ігра́ецца;

2. разг. гуля́ць;

де́ти игра́ются дзе́ці гуля́юць;

3. страд. ігра́цца; см. игра́ть 2, 5.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

танцаваць, скакаць, кружыць / пра вальс: вальсаваць; гоцаць, выкаблучваць (разм.); гуляць (абл.) □ кружыцца ў танцы

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

даміно́ 1, нескл., н.

Маскарадны касцюм у выглядзе шырокага плашча з рукавамі і капюшонам, а таксама чалавек, адзеты ў такі касцюм.

[Іт. domino.]

даміно́ 2, нескл., н.

Гульня ў 28 касцяных (ці з іншага матэрыялу) пласцінак, на верхнім баку якіх зроблены вочкі, а таксама набор пласцінак для гэтай гульні. Гуляць у даміно. □ Каля самай сцэны за маленькім столікам заўзятыя гулякі раз-пораз з усёй сілы грукалі костачкамі даміно. Краўчанка.

[Іт. domino.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

А́нцік ’прыгожая дзяўчына, прыгожы хлопец’ (Бяльк.). Рус. смал. а́нтик ’лясун’. Калі гэтыя ўтварэнні звязаны (семантыка: ’спакуслівы, як лясун’), відаць, іх трэба звязаць з анціпка ’д’ябал’ (гл.). Іначай — ад рус. анти́к ’рэдкі’, ’чалавек незвычайны’ (ССРЛЯ); ’камея’ (Даль); рус. слова < франц. antique ’старажытны’ < лац. antiquus (Шанскі, 1, А, 118); параўн. антычны (Супрун, Веснік БДУ, 1971, 3, 73), але няясны перанос націску, як і пры атаясамленні з анці́пка; параўн. а́нціцьгуляць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Птрусь, птусь ’водгук, які выкарыстоўваюць пры выгане кароў’ (Мік., Нас.), птрусь‑птрусь ’падзыўныя словы для каровы’ (Нас.). Укр. птруту! ’вокліч на ягнят у гуцульскіх пастухоў’, рус. цвяр. птрусь ’падзыўное слова для цялят’, з перастаноўкай гукаў тпрусень ’тс’. Словы ўтвораны на аснове анаматапеічнай дэрывацыі. Магчыма, звязаны з “дзіцячымі” словамі птру́ці, птру́грнкі, тру́цькігуляць’ ці птру ’вокліч пры спыненні каня’ (Нас.), што з’яўляюцца т. зв. першаснымі інтэр’екцыямі. Параўн. ЕСУМ, 4, 624.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

frisk

[frɪsk]

1.

v.i.

гайса́ць, ве́села бе́гаць, гуля́ць, дурэ́ць

2.

v.t.

1) Sl. абшу́кваць, абма́цваць (шука́ючы)

2) Sl. абкрада́ць такі́м спо́сабам

3.

n.

вясёлыя ско́кі, гульня f., сваво́льства n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

хо́ванка ж

1. Dckung f -, -en, Schutz m -es; Únterstand m -(e)s, stände (сховішча);

2. мн:

хо́ванкі (гульня) Verstckspiel n -s, -e;

гуля́ць у хо́ванкі Verstck spelen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

ля́лька ж

1. Pppe f -, -n; Mariontte f -, -n, Glederpuppe f (у лялечным тэатры);

ля́лька, яка́я заплю́шчвае во́чы ine Pppe mit Schlfaugen;

гуля́ць у ля́лькі mit Pppen spelen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

хо́ванка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

1. Месца, дзе можна знайсці прытулак, схавацца ад каго‑, чаго‑н. — Ну чаго турбавацца, — сказаў Ігналь. — Хованка ў нас надзейная, калі што. Лупсякоў. Многа клопатаў буран прынёс і дыверсантам, бо будан іх служыў толькі як хованка ад камароў і сонца. Федасеенка. // Спецыяльна зробленае ці прыстасаванае месца ці збудаванне для хавання ад каго‑, чаго‑н. А такі ж ён [Вова] за дзень натупаўся, капаючы разам з другімі ў садзе хованку ад бомбаў. Гурскі. [Лукша:] — Усю ноч мы [партызаны] сабе хованкі капалі. Гроднеў.

2. Скрытае, патайное месца для захоўвання чаго‑н. Хованка для скарбаў.

3. толькі мн. (хо́ванкі, ‑нак). Дзіцячая гульня, у якой той, хто водзіць, шукае астатніх удзельнікаў гульні, якія схаваліся. Будучы клуб акупіравалі хлапчукі — са смехам і крыкамі гуляюць у хованкі. Шамякін. [Сакольны:] — Праязджаў нядаўна паўз лясныя паселішчы. Бегалі там дзеткі між кустоў, гулялі ў хованкі. Кулакоўскі.

•••

Гуляць у хованкі гл. гуляць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

sport

[spɔrt]

1.

n.

1) спорт -у m.

2) informal до́бры хло́пец

2.

v.i.

1) забаўля́цца, гуля́ць

2) папі́свацца, франці́ць

3.

adj.

спарты́ўны, спарто́вы

- Good sport!

- for sport

- in sport

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)