Рабу́ха 1 ’рапуха’ (слуц., ашм., ЛА, 1). Магчыма, другаснае ўтварэнне ад рапу́ха (гл.) на базе рабы́ (гл.), параўн. раба́я жа́ба ’рапуха’ (капыл., петрык., ЛА, 1).

Рабу́ха 2 ’пярэстая жывёліна’, ’рабая жанчына’. Ад рабы́ (гл.).

Рабу́ха 3 ’грыб Panaeolina’ (Сярж., Грыбы). Ад рабы́ (гл.), паколькі грыб мае чырвона-рудыя (рабыя) пласткі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лупічок ’грыб масляк’ (навагр., З нар. сл.). Да лупі́ць 1 (гл.). Параўн. таксама лупе́нік ’тс’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Мядня́к ’грыб, падобны да апенькі’ (калінк., Мат. Гом.). Відаць, да медзь, медны (гл.). Названы паводле колеру.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Падла́совік ’пеўнік стракаты (грыб)’ (Сл. ПЗБ). Да падласы з суф. ‑овік па бура-жоўтаму колеру грыба.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Рага́цік ’радоўка шэрая’ (узд., Нар. словатв.). Ад рог 1 (гл.), паколькі грыб мае няроўную (“рагатую”) шапачку.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ру́дзік ’рыжык’ (узд., Нар. словатв.). Ад руды як рыжык ад рыжы, палявік ад палявы (грыб) і пад.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сая́к ’грыб падасінавік’ (Сцяшк. Сл.). З савяк (гл.) у выніку нерэгулярнай мены ў гродзенскіх гаворках в > j.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

лісі́чка​II ж. бат. (грыб) Pfífferling m -(e)s, -e; Éierpilz m -es, -e, Gélbling m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Руда́ўка ’балотная рыжая вада’ (ТСБМ). Ад руды (гл.) як сіняўка ’сіняк; грыб паганка’, кісляўка ’яблыня з кіслымі пладамі’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

лісі́чка ​1, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Памянш.-ласк. да лісіца ​1 (у 1 знач.); маладая ліса.

лісі́чка ​2, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Ядомы грыб жоўтага колеру. Кошыкі і паравы к поўдню напаўняліся .. прысадзістымі лісічкамі, чырвонагаловымі цыбатымі падасінавікамі. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)