на́йгрыш, -у, м.

1. мн. -ы, -аў. Народная інструментальная мелодыя, часцей танцавальная.

2. Ненатуральнасць, штучная напружанасць у ігры артыста і наогул у паводзінах, манерах.

Дэкламаваць з найгрышам.

Гаварыць шчыра, без найгрышу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

гы́ркаць, -аю, -аеш, -ае; незак.

1. Пра сабаку: пагрозліва вурчаць.

Гыркаў сабака.

2. перан. Груба гаварыць, бурчаць (разм.).

Г. на дзяцей.

|| аднакр. гы́ркнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. гы́рканне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

упусту́ю прысл разм únnütz, vergébens;

гавары́ць упусту́ю in den Wínd réden

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

адры́вісты ábgerissen; abrúpt; ábgehackt;

гаварыць адры́вістымі фра́замі in ábgehackten Sätzen réden

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

провозглаша́ть несов.

1. (что — объявлять) абвяшча́ць; (произносить) гавары́ць, каза́ць;

провозглаша́ть респу́блику абвяшча́ць рэспу́бліку;

провозглаша́ть ло́зунги абвяшча́ць ло́зунгі;

провозглаша́ть тост гавары́ць (падыма́ць) тост;

2. (кого, что кем, чем) абвяшча́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

узве́й: на ўзвей ве́цер (пусці́ць) пусти́ть на ве́тер;

на ўзвей ве́цер (гавары́ць) — говори́ть зря (напра́сно), болта́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

enounce

[ɪˈnaʊns]

v.

1) абвяшча́ць

2) гавары́ць, вымаўля́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

speak well for

гавары́ць прыхі́льна пра каго́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

паасо́бку, прысл.

1. Па адным, не разам. Гаварыць з кожным паасобку. □ Скончыўшы гаварыць, Лясніцкі саскочыў з воза і пайшоў у натоўп, вітаючыся паасобку з добра знаёмымі калгаснікамі. Шамякін.

2. Асобна, разлучыўшыся. — Ну што, можа і праўда нам лепш жыць паасобку, — згадзілася Раечка. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

засаката́ць, -качу́, -ко́чаш, -ко́ча; -качы́; зак.

1. Пачаць сакатаць.

Куры засакаталі.

2. перан. Гучна несупынна пачаць гаварыць.

3. перан. Пра што-н., што раўнамерна стукае, гучыць сокатам (разм.).

Дзесьці недалёка засакатаў кулямёт.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)