Verbum

замо́ўкнуць, -ну, -неш, -не; замо́ўк, -кла; -ні; зак.

Перастаць гаварыць (або перапісвацца) з кім-н.; заціхнуць.

Гаварыў-гаварыў і раптам замоўк.

Кулямёт замоўк.

|| незак. замаўка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

гавары́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -во́рыцца; незак.

Выказвацца, расказвацца, паведамляцца, вымаўляцца, выгаворвацца.

На сходзе многа гаварылася пра дысцыпліну.

Сёння дрэнна гаварылася.

◊

Як гаворыцца — як прынята гаварыць.

пішча́ць, -чу́, -чы́ш, -чы́ць; -чы́м, -чыце́, -ча́ць; -чы́; незак.

Рабіць піск; гаварыць пісклівым голасам.

Пішчалі птушаняты.

|| аднакр. пі́снуць, -ну, -неш, -не; -ні і пі́скнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

мянці́ць, мянчу́, ме́нціш, ме́нціць; ме́нчаны; незак.

1. што. Вастрыць мянташкай.

М. касу.

2. перан., што, чым і без дап. Гаварыць многа і без толку; лапатаць (разм.).

М. языком.

праўдзі́вы, -ая, -ае.

1. Які выражае праўду.

Праўдзівая аповесць.

Праўдзіва (прысл.) расказваць.

2. Які любіць гаварыць праўду, імкнецца да праўды.

П. чалавек.

П. характар.

|| наз. праўдзі́васць, -і, ж.

шапта́ць, шапчу́, шэ́пчаш, шэ́пча; шапчы́; незак.

Гаварыць шэптам.

Ш. на вуха каму-н. Ш. малітвы.

|| аднакр. шапну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́.

|| наз. шапта́нне, -я, н.

тарахце́ць, -хчу́, -хці́ш, -хці́ць; -хці́м, -хціце́, -хця́ць; -хці́; незак. (разм.).

1. Утвараць рэзкія раскацістыя гукі.

Матор тарахціць.

2. перан. Хутка, гучна, несупынна гаварыць; балбатаць.

|| наз. тарахце́нне, -я, н.