Verbum

ві́сельнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, павешаны на вісельні.

◊

Гу́мар вісельніка — вельмі змрочны гумар.

бяздо́нны, -ая, -ае.

Які не мае дна, вельмі глыбокі.

Бяздоннае возера.

|| наз. бяздо́ннасць, -і, ж.

перахвалява́цца, -лю́юся, -лю́ешся, -лю́ецца; -лю́йся; зак.

Перажыць вельмі моцнае хваляванне.

Перахвалявалася з-за хваробы сына.

пры́гук, -а, мн. -і, -аў, м.

Вельмі кароткі і няясны дадатковы гук, які суправаджае асноўны.

прыспі́чыць, -ыць; безас.; зак., каму з інф. (разм.).

Вельмі захацецца, спатрэбіцца.

Прыспічыла ім ехаць сёння.

смаката́, -ы́, ДМ -каце́, ж. (разм.).

Што-н. вельмі смачнае.

Не бліны, а с.!

смаляны́, -а́я, -о́е.

1. гл. смала.

2. Пра валасы: вельмі чорны і бліскучы.

Смаляная барада.

спяко́тны, -ая, -ае.

Вельмі гарачы, душны; надзвычай нагрэты.

Подых спякотных вятроў.

|| наз. спяко́тнасць, -і, ж.

сцве́рджанне, -я, мн. -і, -яў, н.

Палажэнне, выказванне.

Сцверджанні па разгледжаных пытаннях былі вельмі розныя.

тугапла́ўкі, -ая, -ае.

Які плавіцца пры вельмі высокай тэмпературы.

Т. метал.

|| наз. тугапла́ўкасць, -і, ж.