ненакры́ты, ‑ая, ‑ае.

Які не закрыты, не пакрыты чым‑н. зверху. Уздоўж пакойчыка ненакрыты даўгаваты стол, вакол стала гнутыя венскія крэслы. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нецярпі́масць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць нецярпімага. Нецярпімасць паводзін.

2. Нецярпімыя адносіны да каго‑, чаго‑н. Трэба вакол дармаедаў стварыць абстаноўку нецярпімасці. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тыня́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Разм. Павець, сцены якой зроблены з галінак, пераплеценых вакол вертыкальных або гарызантальных жэрдак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фасфарасцы́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак.

Мець уласцівасці фасфарасцэнцыі, свяціцца ў цемнаце слабым блакітна-зялёным святлом. Яны [дзяўчына і хлопчык] плылі, а вакол фасфарасцыравала мора. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абмата́ць сов., в разн. знач. обмота́ть;

а. галаву́ ручніко́м — обмота́ть го́лову полоте́нцем;

а. ша́лік вако́л шы́і — обмота́ть шарф вокру́г ше́и

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

німб

(лац. nimbus = літар. воблака)

1) выява ззяння ў выглядзе круга вакол галавы як сімвал святасці на іконах, карцінах рэлігійнага зместу;

2) перан. атмасфера поспеху вакол каго-н. (напр. н. славы).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

гуртава́цца sich gruppíeren; gruppíert wérden; sich zusámmenschlíeßen* (аб’ядноўвацца); sich scháren (вакол чаго-н um A)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

німб, ‑а, м.

1. Ззянне ў выглядзе круга вакол галавы як сімвал святасці (на іконах, карцінах рэлігійнага зместу). // Пра які‑н. ззяючы круг. Ліхтары ў німбах, як месяц пад поўню, калі варожыць на змены, — угары туман. Пташнікаў.

2. перан. Атмасфера славы, поспеху вакол каго‑, чаго‑н. Німб славы. □ Я ганарыўся німбам сваім, я шанаваў сваё званне. Вярцінскі.

[Ад лац. nimbus — воблака, туман.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

завярша́льны, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з заканчэннем, завяршэннем чаго‑н. Завяршальны этап работы. □ Гарманічная завяршальная лінія будынкаў вакол плошчы рабіла яркі архітэктурны эфект. Ліс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акаля́ць, ‑яе; незак., каго-што.

Знаходзіцца, размяшчацца вакол каго‑, чаго‑н.; акружаць. Апісанне вясковай галены, якая акаляе героя, не з’яўляецца самамэтай. У. Калеснік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)