Рапа́к ’лопух’ (ваўк., Сл. ПЗБ): ціснулі алей з рапаку (Сцяшк.), ропа́к ’алейная расліна падобная на свірэпку’ (ТС). Магчыма з польск. rzepak ’рапс’, што спачатку адносілася да свірэпы (гл.), якая як і ўкр. свирі́па ’гарчыца’, рус. суре́пка ’расліна Barbarea Beck.’ звязана з назвамі рэпы (гл.), параўн. rzepa, rzepka (Брукнер, 475), відаць, з-за падабенства лістоў. Гл. рапай, рапей.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

refine [rɪˈfaɪn] v.

1. ачышча́ць, рафінава́ць;

refine oil рафінава́ць але́й; ачышча́ць на́фту

2. надава́ць высакаро́днасць; удаскана́льваць, паляпша́ць;

He got an education that refined his taste. Ён атрымаў адукацыю, якая выхавала ў ім добры густ.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

migdałowy

migdałow|y

міндальны, міндалевы;

drzewo ~e — міндальнае дрэва;

olejek ~y — міндалевы алей

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

крэалі́н

[ад крэ(зол) + лац. oleum = алей]

мыльны раствор крэзолу, які выкарыстоўваецца як дэзінфекцыйны сродак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

мі́ра​1

(гр. myron, ад myrrha = смала)

пахучы алей, які ўжываецца ў хрысціянскіх царкоўных абрадах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

нітро́леум

(ад нітра- + лац. oleum = алей)

разнавіднасць лінолеуму, які выкарыстоўваецца для абіўкі сталоў і сцен.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

элаяпла́сты

(ад гр. elaion = алей + plastos = вылеплены)

лейкапласты расліннай клеткі, якія назапашваюць тлушч і крухмал.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

жэто́н, ‑а, м.

1. Металічны знак, які паказвае на прыналежнасць да якой‑н. арганізацыі ці таварыства або выдаецца на памяць аб якой‑н. падзеі. Залаты жэтон.

2. Значок, часцей у форме металічнага кружка, які дае права на атрыманне чаго‑н. Жэтон на алей. Жэтон на сок.

[Фр. jeton.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

купа́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

1. Род травяністых раслін сямейства складанакветных з дробнымі кветкамі, некаторыя віды якіх з’яўляюцца меданоснымі, другія змяшчаюць эфірны алей і скарыстоўваюцца ў медыцыне.

2. Купальская песня. Сярод іншых каляндарных песень была і адна купалка ў спеўніку Уладзіміра Тэраўскага. Ліс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вазелі́н

[фр. vaseline, ад ням. Was(ser) = вада + гр. elaion = алей]

мазь, якую атрымліваюць з нафтавага масла і вуглевадародаў (выкарыстоўваецца ў медыцыне, касметыцы, тэхніцы).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)