ярд, ‑а, М ‑дзе, м.

Асноўная адзінка даўжыні ў англійскай сістэме мер, роўная 91,44 см.

[Англ. yard.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Éins

f -, -en

1) адзі́нка; пе́ршы ну́мар

2) «адзі́нка» (самая высокая ацэнка ў нямецкай школе)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Währungseinheit

f -, -en фін. валю́тная адзі́нка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

b.

= Bar – бар (адзінка атмасфернага ціску)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Krs., Kr.

= Kreis – раён (адміністрацыйная адзінка)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Mégahertz

n -, - фіз. мегаге́ря́ (адзінка частаты)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

гра́дус, ‑а, м.

1. Адзінка вымярэння вугла або дугі, роўная 1/360 акружнасці (абазначаецца знакам °, які ставіцца справа ад лічбы уверсе). Вугал у 45°.

2. Адзінка вымярэння тэмпературы (паветра, вады, чалавечага цела і пад.). Мароз 30 градусаў. Вада кіпіць пры тэмпературы 100° па Цэльсію.

3. Адзінка вымярэння моцы спірту, спіртных напіткаў. Часта прыязджалі акцызнікі, правяралі градусы гарэлкі і бралі ў карчмара хабар. Бядуля.

•••

Пад градусам — нецвярозы, у стане лёгкага ап’янення.

[Ад лац. gradus — ступень.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праві́нцыя, -і, мн. -і, -цый, ж.

1. У некаторых дзяржавах: вобласць, адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка.

П.

Падуя.

2. Мясцовасць, тэрыторыя краіны, аддаленая ад буйных цэнтраў.

Глухая п.

|| прым. правінцыя́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

губе́рня, -і, мн. -і, -яў, ж.

Асноўная адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў Расіі ў розныя часы.

◊

І пайшла пісаць губерня (разм.) — усё прыйшло ў рух, пачаўся перапалох.

|| прым. губе́рнскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гран, ‑а, м.

Адзінка аптэкарскай вагі, роўная 0,062 грама, якой карысталіся да ўвядзення метрычнай сістэмы мер.

[Ад лац. gran — зерне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)