афе́лій, ‑я, м.

Спец. Найбольш аддалены ад Сонца пункт арбіты планеты або каметы.

[Ад грэч. apó — воддаль і hélios — Сонца.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

баты́ст, ‑у, М ‑спе, м.

Тонкая паўпразрыстая тканіна з ільняной або баваўнянай пражы.

[Фр. batiste.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

відазмяні́цца, ‑змянюся, ‑зменішся, ‑зменіцца; зак.

Набыць або страціць якія‑н. асаблівасці, прыкметы; перайначыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вінці́ць, вінчу, вінціш, вінціць; незак., што.

Разм. Паварочваць, укручваць або выкручваць вінт, шрубу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вішнёўка, ‑і, ДМ ‑нёўцы; Р мн. ‑нёвак; ж.

Вішнёвая наліўка або настойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

анемі́я, ‑і, ж.

Змяншэнне колькасці крыві ў арганізме або змяненне яе саставу; малакроўе.

[Грэч. anaimia.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

авітаміно́з, ‑у, м.

Хвароба, якая развіваецца пры адсутнасці або недахопе вітамінаў у ежы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аграмеліяра́цыя, ‑і, ж.

Сістэма асушальных або арашальных мерапрыемстваў, накіраваных на павышэнне ўрадлівасці глебы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

агульнаўстано́ўлены, ‑ая, ‑ае.

Устаноўлены для ўсіх або ўсімі. Агульнаўстаноўленыя правілы прыёму. Агульнаўстаноўлены парадак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адко́сны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які зроблены або які ідзе нахільна, наўскос. Адкосная падпорка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)