Verbum

караблебудава́нне, -я, н.

Будаванне суднаў, а таксама навука аб іх будаванні.

|| прым. караблебудаўні́чы, -ая, -ае.

караблебудаўні́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Спецыяліст па караблебудаванні.

караблеваджэ́нне, -я, н.

Майстэрства кіравання ходам карабля, а таксама шэраг навуковых дысцыплін і практычных прыёмаў, на якіх яно заснавана.

Майстэрства караблеваджэння.

караблекрушэ́нне, -я, н.

Гібель карабля ў моры.

Пацярпець к.

карабо́к, -бка́, мн. -бкі́, -бко́ў, м. (разм.).

Невялікая стандартная каробка для запалак.

К. запалак.

|| прым. карабко́вы, -ая, -ае.

карава́й, -я, мн. -і, -яў, м.

Вясельны абрадавы пірог круглай формы або вялікая булка, спечаная для якой-н. урачыстасці, свята.

Частаваць караваем.

|| прым. карава́йны, -ая, -ае.

карава́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Група ўючных жывёл, якія перавозяць грузы і людзей (у пустыні, у стэпе).

К. вярблюдаў.

2. Група суднаў, якія ідуць адно за адным.

|| прым. карава́нны, -ая, -ае.

кара́вець, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ее; незак.

Тое, што і каравіцца.

кара́віцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -віцца; незак.

Станавіцца каравым ад бруду (у 1 знач.); каравець.

караво́кі, -ая, -ае.

3 карымі вачамі.