Verbum

аскрэ́бці, -рабу́, -рабе́ш, -рабе́; -рабём, -рабяце́, -рабу́ць; -ро́б, -рэ́бла; -рабі́; -рэ́бены; зак., што.

Тое, што і абскрэбці.

|| незак. аскраба́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і аскрэ́бваць, -аю, -аеш, -ае.

асячы́ і (радзей) асе́кчы, асяку́, асячэ́ш, асячэ́; асячо́м, асечаце́, асяку́ць; асе́к, -кла; асячы́; асе́чаны; зак., каго-што.

Тое, што і абсячы, абсекчы.

|| незак. асяка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

а́ўра, -ы, ж. (спец.).

1. Ззянне вакол галавы, цела, якое паказваецца як німб, арэол і ўяўляецца як праява душы, духу.

2. У парапсіхалогіі: тое, што і біяполе.

бэ́каць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

1. Тое, што і бляяць.

2. Чытаць па літарах, па складах, няўмела.

За зіму навучыўся трохі б.

|| наз. бэ́канне, -я, н.

акра́ек, -ра́йка, мн. -ра́йкі, -ра́йкаў, м. (абл.).

1. Край чаго-н.

А. тканіны.

А. хмары.

2. Тое, што і акравак.

Палавік з акрайкаў.

|| прым. акра́йкавы, -ая, -ае.

апраме́ніць, -ню, -ніш, -ніць; -нены; зак., каго-што.

Тое, што і абпраменіць.

|| незак. апраме́ньваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. апраме́ньванне, -я, н. і апрамяне́нне, -я, н.

Апраменьванне кварцам.

абра́ць, абяру́, абярэ́ш, абярэ́; абяро́м, абераце́, абяру́ць; абяры́; абра́ны; зак., каго-што.

Тое, што і выбраць.

А. дэпутата.

|| незак. абіра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. абра́нне, -я, н.

абру́бак, -бка, мн. -бкі, -бкаў, м.

1. Адсечаная частка дрэва, палена і пад.

2. Тое, ад чаго адсечана якая-н. частка.

А. хваста.

|| прым. абру́бачны, -ая, -ае.

абсе́кчы, -сяку́, -сячэ́ш, -сячэ́; -сячо́м, -сечаце́, -сяку́ць; -се́к, -кла; -сячы́; -се́чаны; зак., каго-што.

Тое, што і абсячы.

|| незак. абсяка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. абсяка́нне, -я, н.

абу́за, -ы, ж.

1. Непрыемны абавязак, лішні клопат, турбота.

Узваліць абузу на чалавека.

2. Той (тое), хто (што) абцяжарвае каго-, што-н.

Лішнія рэчы — а. ў дарозе.