Verbum

ззя́нне, -я, н.

1. гл. ззяць.

2. Яркае святло, якое выпраменьваецца або адлюстроўваецца чым-н.

Сонечнае з.

У ззянні славы (перан.).

○

Паўночнае ззянне — свячэнне высокіх слаёў атмасферы, якое назіраецца за палярным кругам.

з’ядзе́нне, -я, н.

У выразе: аддаць на з’ядзенне каго (што) каму (неадабр.) —

1) каб хто-н. з’еў.

Аддаць каго-н. на з. ваўкам;

2) перан. пад поўную ўладу, на расправу каму-н.

кабалі́стыка, -і, ДМ -тыцы, ж.

1. Сярэдневяковая містычная плынь у іўдаізме, якая прымяняла магічныя рытуалы і варажбу.

2. перан. Штосьці незразумелае, заблытанае, поўнае загадкавай сілы (кніжн., іран.).

|| прым. кабалісты́чны, -ая, -ае.

казуі́стыка, -і, ДМ -тыцы, ж. (кніжн.).

1. Падвядзенне прыватных выпадкаў пад агульную догму як прыём сярэдневяковай схаластыкі і багаслоўя.

2. перан. Уменне адстойваць заблытаныя або фальшывыя палажэнні.

|| прым. казуісты́чны, -ая, -ае.

кала́пс, -у, м.

1. Раптоўнае зніжэнне сардэчнай дзейнасці, якое суправаджаецца слабасцю, часам стратай прытомнасці і пагражае смерцю (спец.).

2. перан. Крах, разбурэнне якой-н. структуры ў выніку поўнага крызісу сістэмы.

Эканамічны к.

ка́пелька, -і, ДМ -льцы, мн. -і, -лек, ж.

1. Маленькая кропля.

Капелькі расы.

Выпіць да капелькі.

2. адз., перан., чаго. Самая малая колькасць чаго-н. (разм.).

У слоіку засталася к. малака.

нашуме́ць, -млю́, -мі́ш, -мі́ць; -мі́м, -міце́, -мя́ць; -мі́; зак.

1. Нарабіць шуму; накрычаць на каго-н.

Залішне н.

2. перан. Выклікаць многа размоў, прыцягнуць да сябе агульную ўвагу.

Вось нашумела гэта справа.

неафі́т, -а, М -фі́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Новы паслядоўнік якой-н. рэлігіі (спец.).

2. перан. Новы прыхільнік якога-н. вучэння (кніжн.).

|| ж. неафі́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

нізкапро́бны, -ая, -ае.

1. Які мае нізкую пробу ў сувязі з вялікай прымессю медзі і волава ў золаце і серабры.

2. перан. Невысокай якасці; дрэнны (разм.).

Н. тавар.

|| наз. нізкапро́бнасць, -і, ж.