Verbum

за́ткала, -а, мн. -ы, -кал, н. (разм.).

Тое, чым затыкаюць якія-н. адтуліны (скруткі ануч, пакулля і інш.).

Замест шыбы ў акне тарчала з.

злом, -у, м.

1. Месца пералому, разлому.

2. Круты паварот.

З. ракі.

◊

На злом галавы (разм.) — тое, што і на скрут галавы (гл. скрут).

паро́жні, -яя, -яе.

Тое, што і пусты (у 1 знач.).

Парожняя дзежка.

◊

Пераліваць з пустога ў парожняе (разм., неадабр.) — займацца пустой справай, пустымі размовамі.

пасме́шышча, -а, н.

1. Той, з каго (або тое, з чаго) смяюцца, кпяць.

Быць усеагульным пасмешышчам.

2. Здзек, асмяянне.

Выставіць каго-н. на п.

паўтара́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; незак.

1. гл. паўтарыцца.

2. Паўтараць тое, што самім сабой ужо было зроблена, сказана.

Ты ўжо стаў п. ў гаворцы.

перажы́так, -тку, мн. -ткі, -ткаў, м.

Тое, што захавалася ад мінулага і не адпавядае сучасным нормам, астатак устарэлага.

Перажыткі даўніны.

|| прым. перажы́тачны, -ая, -ае.

апо́мніцца, -нюся, -нішся, -ніцца; зак.

1. Апрытомнець, прыйсці да стану самавалодання.

А. пасля страты прытомнасці.

2. Тое, што і адумацца.

Што вы робіце? Апомніцеся!

апылкава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны; зак., што.

Тое, што і апыліць (у 1 знач.).

|| незак. апылко́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. апылкава́нне, -я, н.

аске́пак, -пка, мн. -пкі, -пкаў, м.

1. Востры кавалак чаго-н. разбітага, асколак; трэска.

2. перан. Пра тое, што засталося ад мінулага.

А. часу.

басці́, баду́, бадзе́ш, бадзе́; бадзём, бадзяце́, баду́ць; бадзі́; незак., каго-што.

Тое, што і бадаць.

|| зак. забасці́, -баду́, -бадзе́ш, -бадзе́; -бадзём, -бадзяце́, -баду́ць; -бадзі́.