меліярацыйны канал у Салігорскім р-не Мінскай і Лунінецкім р-не Брэсцкай абласцей. Левы прыток Галоўнага канала (бас.р. Прыпяць). Даўж. 32 км. Пачынаецца каля в. Гаўрыльчыцы Салігорскага р-на, вусце за 11,8 км на ПнУ ад в.Чырвоная Воля.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
фе́ска
(тур. fes, ад Fes = назва горада ў Марока)
чырвоная шапачка ў выглядзе ўсечанага конуса з кутасом, якая з’яўляецца часткай нацыянальнага касцюма ў некаторых краінах Блізкага Усходу і Паўн. Афрыкі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
румя́нец, ‑нцу, м.
1. Ружовы ці ярка-чырвоны колер твару. Перада мной стаяла вясёлая, гаваркая жанчына са здаровым румянцам на абветраных шчоках.Бажко.// Чырвань ад прыліву крыві да твару. Румянец збянтэжанасці і сарамлівасці нечакана заліў шчокі хлопца.Гарбук.
2.перан.; чаго. Разм. Ружовая ці ярка-чырвоная афарбоўка, асвятленне неба пры ўзыходзе сонца. Кожны дзень цвіце на небе Маладой зары румянец.Хадыка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Rot
n -es
1) чырво́ны ко́лер;
ein tíefes ~ цёмна-чырво́ны ко́лер
2) чырво́ная масць (у картах)
3) румя́нец
4) румя́ны;
~ áuflegen румя́ніцца
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
ікра́ж.
1.біял. Rógen m -s, Físchrogen m; Laich m -(e)s;
кла́сці ікру́ láichen vi;
2. (харчовыпрадукт) Káviar [-vĭɑr] m -s, -e;
зярні́стая ікра́ körniger Káviar;
па́юсная ікра́ gepŗésster Káviar;
чырво́ная ікра́ róter Káviar;
баклажа́навая ікра́ klein geháckte Áuberginen [obɛr´ʒi:nən]
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
АСМЫКО́ВІЧ Мікалай Захаравіч
(3.5.1916, в.Чырвоная Слабада Акцябрскага р-на Гомельскай вобласці — 14.12.1976),
поўны кавалер ордэна Славы. З 1941 на Зах., Бел., 1-м Бел. франтах. Удзельнік абарончых баёў на тэр. Беларусі, Украіны, Курскай бітвы. Камандзір гарматы ст. сяржант Асмыковіч вызначыўся ў баях на Беларусі, Украіне і ў Германіі.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
Макры́ца1 ’невялікая, ракападобная жывёліна, якая жыве ў сырых месцах, Oniscus muvavivius Cuv.’ (Касп., Сержп. Грам.; ветк., жлоб., Мат. Гом.), макру́ш ’тс’ (гарад., Нар. лекс.), макру́ха ’тс’ (Нас., Бяльк.), луж.мокрэц ’тс’ (Шатал.). Да мокры (гл.). Аб суфіксе ‑іца гл. Сцяцко, Афікс. наз., 111.
Макры́ца2чырвоная ’вочны цвет палявы, Anagallis arvensis L.’ (гродз., Кіс.). Укр.мокрець ’тс’. Да мокры (гл.). Матывацыя: расліна любіць мокрыя лужкі, даліны.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Плаймо́, пляймо ’пляма’ (беш., Нар. сл.) — у выніку кантамінацыі лексем пляма і лагаю (гл. латюі) пры ад’ідэацыі балтыйскіх слоў: літ.plėnys ’попел’, прус.plejnis ’белы попел на жары (вуголлі)’. У польск.plama, з якога паходзіць бел.пляма, зліліся ст.-польск.plana ’загана’, ’дыятэз’ і (медыцыне^) plana ’чырвоная (агністая) пляма на скуры (ад хваробы)’, якое з ням.Flamme < лац.flamrna < jlagma < jlagräre ’гарэць’ (Банькоўскі, 2, 597; Брукнер, 417).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Кроў ’чырвоная вадкасць, якая рухаецца па крывяносных сасудах арганізма’ (ТСБМ, Яруш., Нік. Напаў., Бяльк., Сцяшк., Сержп. Ск., Сл. паўн.-зах., Касп.). Укр.кров, рус.кровь ’тс’, ст.-слав.кръвь, балг.кръв, серб.-харв.кр̑в, славен.kȓv ’тс’, польск.krew, чэш.krev, славац.krv, н.-луж.kšew, палаб.kroj ’тс’. Прасл.kry мае ў якасці найбліжэйшых адпаведнікаў літ.kraũjas ’тс’. Ірл.cru, лац.cruor ’тс’ (Бернекер, 1, 632; Траўтман, 142).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ВЫ́ЗЕНКА, Вызнянка,
рака ў Салігорскім р-не Мінскай вобл., левы прыток Морачы (бас. Прыпяці). Даўж. 22 км. Пл. вадазбору 109 км². Пачынаецца за 1 км на ПдУ ад в. Пятніцы, цячэ на паўд.-зах. ускраіне Цэнтральнабярэзінскай раўніны. Рэчышча на ўсім працягу каналізаванае. На рацэ каля г.п.Чырвоная Слабада створаны плаціна і сажалка.