коренно́й
1. 
коренно́й жи́тель карэ́нны жы́хар;
коренны́м о́бразом карэ́нным 
коренно́й зуб карэ́нны зуб;
2. 
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
коренно́й
1. 
коренно́й жи́тель карэ́нны жы́хар;
коренны́м о́бразом карэ́нным 
коренно́й зуб карэ́нны зуб;
2. 
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
карэ́нны 
○ к. зуб — коренно́й зуб;
◊ ~ным 
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
sáchgemäß
1.
2.
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
zútreffend
1.
2.
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
únsachgemäß
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
háuptsächlich
1.
2.
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
hierdúrch
1) гэ́тым (са́мым), праз гэ́та
2) такі́м 
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
адвака́цкі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да адваката, адвакацтва. 
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
апліка́цыя, ‑і, 
1. Спосаб стварэння арнаменту, мастацкага ўзору або малюнка шляхам наклейвання (нашыўкі) на што‑н. кавалачкаў рознакаляровай матэрыі, паперы і пад.
2. Арнамент, узор, малюнак, створаны такім 
[Ад лац. applicatio — прыкладванне, наклейванне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
віёла-баста́рда
(
струнны смычковы музычны інструмент, які быў пашыраны ў 16—18 
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)