халі́ф

(ар. chalifa = пераемнік)

тытул вярхоўнага правіцеля ў радзе краін мусульманскага Усходу, які аб’ядноўваў у сваіх руках духоўную і свецкую ўладу.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Ánrede

f -, -n

1) (an A) зваро́т (да каго-н.)

2) ты́тул

éine ~ hálten* — гавары́ць прывіта́льную прамо́ву

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

sir

[sɜ:r]

n.

1) сэр -а m.; спада́р -а́ m.

Excuse me, sir — Вы́бачце, спада́ру

2) ты́тул ры́цара або́ баранэ́та

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

dignity

[ˈdɪgnəti]

n., pl. -ties

1) го́днасьць, дасто́йнасьць, высакаро́днасьць f.

2) высо́кае стано́вішча, высо́кі ранг або́ ты́тул

3) шляхо́тнасьць f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

магі́стр

(лац. magister = начальнік, настаўнік)

1) тытул некаторых службовых асоб у Стараж. Рыме (напр. м. конніцы);

2) высокі прыдворны тытул у Візантыі;

3) кіраўнік сярэдневяковага манаскага або рыцарскага ордэна;

4) першая вучоная ступень у некаторых краінах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ага́

(тур. aga)

1) вайсковы тытул у Асманскай імперыі;

2) ветлівы зварот у сучаснай Турцыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

віко́нт

(фр. vicomte)

дваранскі тытул у краінах Зах. Еўропы, сярэдні паміж тытуламі барона і графа.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

граф​1

(польск. graf, ад ням. Graf)

дваранскі тытул у Зах. Еўропе і дарэвалюцыйнай Расіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гофма́ршал

(ням. Hofmarschall)

прыдворная пасада ў сярэдневяковай Германіі, а пазней прыдворны тытул у радзе манархічных краін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кабалье́ра

(ісп. coballero)

1) тытул двараніна ў Іспаніі;

2) ветлівы зварот да мужчыны ў іспанамоўных краінах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)