squander

[ˈskwɑ:ndər]

v.t.

растра́чваць; марнатра́віць, ма́рна тра́ціць, прагу́льваць (час, сі́лы)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

occultism

[əˈkʌl,tɪzəm]

n.

акульты́зм -у m. (ве́ра ў місты́чныя сілы)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

for dear life

з усяе́ сі́лы, нібы́ рату́ючы жыцьцё

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

concentrate [ˈkɒnsəntreɪt] v.

1. канцэнтрава́ць, сканцэнтро́ўваць, засяро́джваць (увагу, думкі); засяро́джвацца

2. канцэнтрава́ць, сканцэнтро́ўваць (сілы, рэсурсы)

3. chem. згушча́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

sap​3 [sæp] v. знясі́льваць, адбіра́ць сі́лы, эне́ргію;

This sapped her confidence. Гэта падарвала яе ўпэўненасць у сабе.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

аб’ядна́ць сов.

1. объедини́ть;

2. объедини́ть (сплоти́ть);

а. сі́лы прыхі́льнікаў мі́ру — объедини́ть (сплоти́ть) си́лы сторо́нников ми́ра

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

растра́ціць сов.

1. растра́тить; израсхо́довать, издержа́ть; (попусту — ещё) расточи́ть;

2. перен. растра́тить;

р. сі́лы — растра́тить си́лы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

насі́лле, -я, н.

1. Прымяненне фізічнай сілы да каго-н.

Грубае н.

Сляды насілля на целе.

2. Прымусовае ўздзеянне на каго-н.

Н. над асобай.

3. Прыцясненне, злоўжыванне сваёй уладай.

Барацьба з насіллем.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

амартыза́цыя, -і, ж.

1. Паступовае зніжэнне вартасці маёмасці ў выніку яе зношвання.

2. Аслабленне сілы ўдараў, штуршкоў і пад. пры дапамозе спецыяльных прылад.

|| прым. амартызацы́йны, -ая, -ае.

Амартызацыйныя прыстасаванні (рысоры, буферы і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыба́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж.

1. гл. прыбавіць.

2. Прыбаўленая сума, колькасць чаго-н.

Атрымаць прыбаўку.

|| прым. прыба́вачны, -ая, -ае.

○

Прыбавачная вартасць — частка вартасці, якая ствараецца наёмным рабочым звыш вартасці рабочай сілы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)