сеньярэ́н-канве́нт, ‑а, М ‑нце, м.

1. У капіталістычных краінах — сход прадстаўнікоў дэлегацый, які склікаюць у час работы з’ездаў.

2. У парламентах капіталістычных краін — савет старэйшыя, у склад якога ўваходзяць лідэры палітычных партый.

[Ад лац. senior — старэйшы і conventus — сход.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Панегі́рык ’у Старажытнай Грэцыі і Рыме — надмагільная пахавальная прамова, якая ўслаўляе подзвігі памёршага; празмерна хвалебны водзыў аб кім-, чым-н.’ (ТСБМ). Паводле Крукоўскага (Уплыў, 75), з рус. панеги́рик ’тс’, дзе праз польск. panegiryk з лац. panēgyricus < грэч. πανηγυρικός: πανήγυριθ ’усеагульны народны сход’ (гл. Фасмер, 3, 197).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

малалю́дны dünn besíedelt (пра мясцовасць); schwách besúcht (пра сход); wénig belébt, mit geríngem Verkéhr (пра вуліцу і г. д)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

zagajenie

н.

1. пачатак; адкрыццё (сход; з’езд і да т.п.);

2. уступнае слова

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ustawodawczy

ustawodawcz|y

заканадаўчы, устаноўчы;

zgromadzenie ~e — устаноўчы сход;

sejm ~y — заканадаўчы сейм

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ніво́дзін, ніводнага, займ. адмоўны.

Тое, што і ніводны. Было ціха, не варушыўся ніводзін лісток на ігрушы. Шамякін. Ужо без Волькі не абыходзіўся ніводзін сход: крыху па абавязку — што камсамолка, а болей па сваёй ахвоце. Калюга.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

секта́нт, ‑а, М ‑нце. м.

1. Паслядоўнік якой‑н. рэлігійнай секты. Сход сектантаў.

2. перан. Чалавек, які вылучаецца вузкімі інтарэсамі якой‑н. замкнутай групы, секты. Сектантаў Валуеў ненавідзеў. Таксама ён цярпець не мог раскольнікаў. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

convocation

[,kɑ:nvəˈkeɪʃən]

n.

1) скліка́ньне n.

2) сход, зьезд -у m.

3) унівэрсытэ́цкая выпускна́я ўрачы́стасьць

4) сыно́д, сабо́р -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

elective

[ɪˈlektɪv]

adj.

1) вы́барны (о́рган, паса́да)

2) які́ ма́е пра́ва галасава́ць

3) вы́барчы (пра́ва, сход)

4) неабавязко́вы (прадме́т, курс)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Vórsitz

m -es старшы́нства

únter dem ~ — пад старшы́нствам

den ~ führen — старшы́нстваваць, ве́сці сход

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)