белаэмігра́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Удзельнік контррэвалюцыйнай барацьбы супраць Савецкай улады, які ў першыя гады пасля Кастрычніцкай рэвалюцыі выехаў з Савецкай Расіі за граніцу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абскуранты́зм, ‑у, м.

Кніжн. Варожае стаўленне да асветніцтва і культурнага прагрэсу, уласцівае рэакцыйным класам; цемрашальства. Міцкевіч выступаў супраць абаронцаў абскурантызму — варшаўскай псеўдакласічнай літаратуры. Лойка.

[Ад лац. obscurans, obscurantis— які зацямняе.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крыміна́льнік, ‑а, м.

Той, хто ўчыніў злачынства супраць жыцця або маёмасці. [Цімох Будзік] адбыў два гады арыштанцкіх рот за падпал панскай стадолы, сядзеў як крымінальнік. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

махно́ўшчына, ‑ы, ж.

Гіст. Контррэвалюцыйная ўзброеная барацьба кулацка-анархісцкіх банд на чале з атаманам Махно супраць Савецкай улады на Украіне ў 1918–1921 гг.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нігілісты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да нігілізму, нігілістаў; уласцівы нігілізму. нігілістам. Камуністычная партыя .. заўсёды выступала і супраць нігілістычных адносін да нацыянальнай культуры. Адамовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цельпукава́ты, ‑ая, ‑ае.

Разм. Няскладны, непаваротлівы. Шыракаплечы, магутны, з кароткай шыяй, крыху цельпукаваты Саша Камінскі выглядаў асілкам супраць худзенькага, зусім дробненькага Аляксея Дубені. Новікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

антымілітары́зм

(ад анты + мілітарызм)

масавы міжнародны рух супраць палітыкі мілітарызму, барацьба супраць падрыхтоўкі і распальвання захопніцкіх войнаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ballot​2 [ˈbælət] v.

1. право́дзіць та́йнае галасава́нне; балаці́раваць

2. (for/against) галасава́ць (за/су́праць)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

spiteful [ˈspaɪtfəl] adj. зло́сны; нядобразычлі́вы; зласлі́вы, злапа́мятны;

be spiteful against smb. зло́снічаць су́праць каго́-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

гвалто́ўна прысл

1. (супраць волі) gewáltsam, mit Gewált;

2. (раптоўна, нечакана) únerwartet; únvermutet

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)