бязро́дны, ‑ая, ‑ае.

Які не мае родных, сваякоў. Бязродны сірата. // перан. Які страціў або парваў сувязь з сваім народам, сваёй краінай. Бязродны касмапаліт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

радыёсу́вязь, ‑і, ж.

Сувязь, якая ажыццяўляецца па радыё. Нашай айчыннай навуцы, побач з радыёсувяззю і радыёвяшчаннем, належыць прыярытэт і ў галіне радыёлакацыі. «Беларусь».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

association

[ə,soʊsiˈeɪʃən]

n.

1) су́вязь f.; дачыне́ньні pl. only; бліжэ́йшае знаёмства

2) аб’ядна́ньне, згуртава́ньне n.; хаўру́с -у m., тава́рыства n., асацыя́цыя f.

the young people’s association — згуртава́ньне мо́ладзі

3) сябро́ўства, партнэ́рства n., су́палка, су́вязь, асацыя́цыя f.

association of ideas — су́вязь ду́мак

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

affiliation

[ə,fɪliˈeɪʃən]

n.

1) спалучэ́ньне n., су́вязь f.

2) парты́йная прынале́жнасьць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

genetic

[dʒəˈnetɪk]

adj.

1) генэты́чны (су́вязь, інфарма́цыя)

2) спа́дчынны праз ге́ны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

размернасць,

выраз, які паказвае сувязь вытворнай фізічнай велічыні з іншымі велічынямі.

т. 13, с. 261

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

прычы́нны, -ая, -ае.

1. Які мае ці меў дачыненне да чаго-н.

Да ўсіх будынкаў у калгасе і мае рукі прычынныя.

2. Які выражае прычыннасць (у 2 знач.).

Прычынная сувязь з’яў.

3. У граматыцы: які паказвае на прычыну, мае значэнне прычыны.

П. злучнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спалучы́ць, -лучу́, -лу́чыш, -лу́чыць; -лу́чаны; зак.

1. каго-што. Злучыць адно з другім, аб’яднаць.

С. тэорыю з практыкай.

С. фарбы, колеры.

2. каго-што чым. Наладзіць сувязь з кім-, чым-н.

С. рэкі каналам.

|| незак. спалуча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. спалучэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наду́маны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад надумаць.

2. у знач. прым. Нерэальны, пазбаўлены натуральнасці, штучны. Надуманая сувязь з’яў. Надуманы сюжэт. Надуманыя метафары.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазашлю́бны, ‑ая, ‑ае.

Які адбываецца, існуе і пад. не ў шлюбе. Пазашлюбная сувязь. □ Маці пазашлюбнага дзіцяці атрымлівае ад дзяржавы дапамогу на яго ўтрыманне. «Маладосць».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)