уко́сны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ўкосу, прыгодны для касьбы на сена. Укосная маса. Укосны луг.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Радулі, рададу́лі ’вялікі воз дня перавозкі сена і снапоў’ (Касп.), рус. смал. ра́дылі ’высокі воз для перавозкі сена і снапоў’. Балтызм. Параўн. лат. rẽdete ’воз для перавозкі сена, саломы’, radeles ’яслі, кармушка’ (Блесэ, SB, 9). Не выключана таксама паходжанне з эст. redel ’арабіна, прыстасаванне для сушкі сена’ (Анікін, Опыт, 264).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Се́льнік ‘матрас з саломы’ (Сцяшк.), сельні́к ‘агароджаная частка хлява, дзе складаюць сена’ (мазыр., З нар. сл.), селны́к ‘будынак для сена або аддзяленне ў хляве для сена’ (Шушк.). З сяннік (гл.) у выніку дысіміляцыі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Падо́нак ’адонак (пад сена)’, падо́на ’тс’ (ДАБМ, 878), падо́нне ’ніжні пласт сена’ (Мат. Гом.). Гл. адонак.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

капа́¹, -ы́, мн. ко́пы і (з ліч. 2, 3, 4) капы́, коп, ж.

1. Сена, снапы, складзеныя конусам.

Атава ў копах.

2. перан. Пра густыя пышныя валасы.

К. валасоў.

|| памянш. ко́пка, -і, ДМ -пцы, мн. -і, -пак, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

затаргава́ць, ‑гую, ‑гуеш, ‑гуе; зак., каго-што.

Разм. Таргуючыся, дамовіцца аб куплі каго‑, чаго‑н. Затаргаваць воз сена.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гучо́к, ‑чка, м.

Абл. Маладая галінка; атожылак, парастак. — Сена дастанем, насячом гучкоў, вецця, галін — не падохне жывёла. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

капакла́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Прыстасаванне для падбору саломы або сена з валкоў і складвання іх у копы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наперано́сіць, ‑ношу, ‑носіш, ‑носіць; зак., каго-чаго.

Перанесці, перамясціць вялікую колькасць каго‑, чаго‑н. Напераносіць сена праз канаву.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наўзвалака́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Узвалачы, усцягнуць куды‑н. вялікую колькасць чаго‑н. Наўзвалакаць сена на вышкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)