◎ Лесапе́та (рэч., Мат. Гом.) — скажонае літаратурнае веласіпед. Заканчэнне аформлена паводле карэта.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

неапрацава́ны únbearbeitet; únbestellt, bráchliegend (пра глебу); nicht verárbeitet, únbehandelt (пра матэрыялы, рэчыва);

неапрацава́ная рэч Róhling m -s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

прэка́рый

(лац. precarium = выпрашаная рэч)

права на карыстанне зямлёй, якое ў перыяд ранняга сярэдневякоўя даваў зямельны ўласнік на пэўны тэрмін па просьбе да яго.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

се́канд-хэнд

(англ. secondhand, ад second = другі + hand = рука)

1) ужываны, стары, паношаны (прадмет, кніга, рэч);

2) з другіх рук (інфармацыя, звесткі і г.д.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фальсіфіка́цыя

(с.-лац. falsificatio = падробка)

1) падробліванне, скажэнне, падмена чаго-н. з мэтай выдаць за сапраўднае;

2) падробленая рэч, якая выдаецца за сапраўдную; падробка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

=ern

суф. прыметнікаў, указвае на матэрыял, з якога зроблена рэч: stählern стальны́, сталёвы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

consolation

[kɑ:nsəˈleɪʃən]

1.

n.

суце́шваньне, суцяшэ́ньне n., уце́ха f., рэч, што прыно́сіць суцяшэ́ньне

2.

adj.

суцяша́льны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

найле́пшы, ‑ая, ‑ае.

1. Самы лепшы. Рэч найлепшай якасці. □ Розум — найлепшае багацце. Прыказка.

2. у знач. наз. найле́пшае, ‑ага, н. Самае лепшае. Марыць аб найлепшым. □ Чалавек, безумоўна, нараджаецца дзеля таго, каб упрыгожваць зямлю, ператвараць яе паводле сваіх уяўленняў аб найлепшым. Карпаў.

•••

Усяго найлепшага — развітальнае нежаданне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жэ́рабя, ‑я, н.

Умоўны знак (дробная рэч, паперка і пад.), які выцягваецца наўгад з шэрагу падобных прадметаў пры вызначэнні чарговасці, абавязку або права на што‑н. Кінуць жэрабя. Цягнуць жэрабя. □ Але як гэты надзел дастаўся.. [Раману] па жэрабю, то і не было на каго наракаць. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ашкротак ’адломак, чарапок’ (Бяльк.), ’старая, непрыгодная рэч’ (жлобін., Цыхун. вусн. паведамл.). Гл. аскротак.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)