рэ́дкасны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Вельмі рэдкі. Пятрок самы паслухмяны ў брыгадзе работнік. І дабрыні чалавек рэдкаснай. Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

dockworker

[ˈdɑ:k,wɜ:rkər]

n.

парто́вы рабо́тнік, до́кер -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

laundryman

[ˈlɔndrimən]

n., pl. -men

рабо́тнік у пра́льні

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

афіцыя́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Работнік рэстарана, кафэ і пад., які падае стравы наведвальнікам.

|| ж. афіцыя́нтка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. афіцыя́нцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

апара́тчык, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Спецыяліст, які кіруе апаратамі (у 1 знач.).

2. Работнік апарату (у 3 знач.; разм.).

|| ж. апара́тчыца, -ы, мн. -ы, -чыц (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Árbeiter

m -s, - рабо́чы, рабо́тнік, працаўні́к

úngelernter ~ — чорнарабо́чы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Íllegale

sub m, f -n, -n нелега́льны [падпо́льны] рабо́тнік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

зашта́тны, ‑ая, ‑ае.

Уст. Які не ўваходзіць у штат установы, прадпрыемства; пазаштатны. Заштатны работнік.

•••

Заштатны горад гл. горад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гуртаўшчы́к, ‑а, м.

1. Паганяты гурта, работнік пры гурце жывёлы.

2. Уст. Уладальнік гурта (гуртоў), які гандляваў жывёлай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кладаўшчы́к, ‑а, м.

Работнік склада. [Паўлюк] насыпаў зерне ў мяшкі, глядзеў на вагі, каб кладаўшчык часам не памыліўся. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)