шчыто́к, -тка́, мн. -ткі́, -тко́ў, м.
1. гл. шчыт.
2. Прыстасаванне, якое надзяваецца гульцамі ў футбол ці хакей на галёнку для засцярогі ад удараў.
|| прым. шчытко́вы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
сто́пар, ‑а, м.
Спец.
1. Прыстасаванне для фіксацыі рухомых частак механізма ў пэўным становішчы. Аўтаматычны стопар. Стопар мікрометра.
2. Прыстасаванне для ўтрымання якарнага ланцуга, троса на судне.
3. Механізм для закрывання клапана ў сталеразліўных каўшах.
[Англ. stopper — корак, затычка.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
эканама́йзер, ‑а, м.
Спец.
1. Прыстасаванне для награвання вады ці паветра цеплынёй дымавых газаў ці адпрацаванай парай. Паветраны эканамайзер.
2. Прыстасаванне ў карбюратары рухавіка ўнутранага згарання, якое служыць для абагачэння гаручай сумесі пры максімальнай пагрузцы.
[Англ. economizer.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
device [dɪˈvaɪs] n.
1. план, схе́ма, заду́ма;
He was left to his own devices. Яму дазволілі дзейнічаць самастойна.
2. прыстасава́нне, прыла́да
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
буракамы́йка, ‑і, ДМ ‑мыйцы; Р мн. ‑мыек; ж.
Прыстасаванне для мыцця буракоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вентыля́тар, ‑а, м.
Прыстасаванне для ўзмацнення перамяшчэння паветра; праветрывання. Выцяжны вентылятар. Цеплавы вентылятар.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
выключа́льнік, ‑а, м.
Прыстасаванне для выключэння і ўключэння электрычнага току. Выключальнік настольнай лямпы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адко́снік, ‑а, м.
Спец. Прыстасаванне да грэйдэра, дарожнай машыны, для апрацоўкі адкосаў канаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паглына́льнік, ‑а, м.
Спец. Рэчыва або прыстасаванне, здольныя паглынаць што‑н. Паглынальнік вільгаці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
піраско́п, ‑а, м.
Спец. Прыстасаванне для прыблізнага вымярэння высокіх тэмператур у заводскіх печах.
[Ад грэч. pýr — агонь і skopeō — гляджу.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)