Малады чалавек, юнак. Дэмабілізаваўся хлопец з арміі, прыехаў у родную вёску.Хадкевіч.За сталом старшыні ён убачыў такога ж, як сам, маладога хлопца.Дуброўскі.// Нежанаты мужчына. У Сцяпана Лісоўчыка — усё дочкі. Вясёлы, гаманкі быў, калі ў хлопцах хадзіў.Ракітны.
•••
Свой хлопец — просты, вясёлы, кампанейскі чалавек (мужчына).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аплі́т
(ад гр. aploos = просты)
магматычная горная парода, па мінералагічнаму складу падобная да глыбінных парод, з якімі яна звязана; выкарыстоўваецца ў керамічнай вытворчасці.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
грэгары́ны
(н.-лац. gregarinida, ад лац. gregarius = просты, звычайны)
атрад прасцейшых класа спаравікоў, паразітуюць у кішэчніку і поласці цела кольчатых чарвей і насякомых.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
ну́тчфільтр
(ням. Nutschfilter, ад nutschen = ссаць)
самы простыфільтр, у якім вадкасць прасочваецца праз порыстыя керамічныя пліты або тканіну, што ляжыць на краце.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
niewymyślny
niewymyśln|y
1. непатрабавальны, непераборлівы;
2.просты, няхітры; нявычварны;
potrawy ~e — простыя стравы
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
pospolity
pospolit|y
звычайны; просты;
imię ~e грам. агульнае імя;
~e ruszenie гіст. апалчэнне
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
ВУЛЬГАРЫ́ЗМ
(ад лац. vulgaris просты, звычайны),
слова, што мае адценне грубаватасці і знаходзіцца па-за межамі літаратурнай лексікі. Вульгарызмы звычайна маюць адмоўнае значэнне, стылістычна зніжаныя, надзвычай экспрэсіўныя і сэнсава ёмістыя (напр., «абармот», «смаркач», «паскудны», «жэрці», «здохнуць»). Выкарыстоўваюцца ў маст. л-ры як сродак моўнай характарыстыкі персанажаў, для надання паведамленню гумарыст. або іранічнай афарбоўкі. Карыстацца вульгарызмамі трэба ўмела, бо захапленне імі засмечвае мову.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
Просць, пруосць ’частка ракі (прамое, някручанае цячэнне)’ (Сержп. Грам.), просць ’вузкае месца на рацэ’ (ТС), ’прасцяг’ (слаўг., Яшк.). Рус.прость ’дарога напрасткі’, укр.прість ’правал, бяздонне’. Дэрыват ад просты (гл.); адносна семантыкі ўкраінскага слова гл. ЕСУМ, 5, 588; іншыя паралелі гл. Куркіна, Этимология–1968, 102.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
unvarnished
[ʌnˈvɑ:rnɪʃt]
adj.
1) нелякава́ны (і пра падло́гу)
2) про́сты, непрыхаро́шаны
the unvarnished truth — непрыхаро́шаная пра́ўда
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Про́снік, проснь ’мера напрадзеных нітак’ (Інстр. 3), ’вялікае верацяно, на якое перамотваюць ніткі з малых верацён’ (Нас.). Дэрываты ад про́сты (гл. прасцень). Першаснае слова ўтворана з суф. ‑нік, проснь з’яўляецца скарачэннем слова прасцень, відаць, у выніку рэдукцыі паслянаціскнога галоснага е пры пераносе націску на першы склад.