інтэрсты́цыя

(лац. interstitium = прамежак)

прамежак паміж ідыяморфнымі (гл. ідыямарфізм) састаўнымі часткамі магматычнай пароды.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

магматы́зм

(ад магма)

працэс утварэння, пранікнення ў горныя пароды, вывяржэння і крышталізацыі магмы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

спаўза́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

1. Незак. да спаўзці.

2. Апаўзці, асесці пад уздзеяннем дажджу, падземных вод і пад. (пра глебу, горныя пароды). Высокія берагі, падмытыя вадою, раптам спаўзалі ў ваду і знікалі бясследна. Лупсякоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Arabian

[əˈreɪbiən]

1.

adj.

ара́бскі

2.

n.

1) ара́б -а m.; ара́бка f.

2) конь ара́бскае паро́ды, ара́бскі конь

•

- Arabian camel

- The Arabian Nights

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

сфінкс, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Каменная скульптура ляжачага льва з чалавечай галавой.

2. У старажытнагрэчаскай міфалогіі: крылатая істота з тулавам ільва, з галавой і грудзямі жанчыны, якая забівала падарожнікаў, што не маглі разгадаць зададзеную загадку.

3. перан. Пра незразумелую, загадкавую істоту, дзіўнага чалавека (кніжн.).

Гэты чалавек для мяне — с.

4. Назва роду, парода некаторых жывёл, насякомых і інш.

Кот пароды с.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

альбітафі́р

[ад альбіт + (пар)фір]

магматычная горная парода, разнавіднасць парфіру, у якім крышталі асноўнай масы пароды прадстаўлены альбітам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

афіялі́ты

(ад гр. ophis = змяя + -літ)

асноўныя і асадачныя горныя пароды, якія трапляюцца разам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

вулканаге́нны

(ад вулкан + -генны)

звязаны паходжаннем з дзейнасцю вулканаў (напр. в-ыя горныя пароды).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

гіпербазі́ты

(ад гіпер- + гр. basis = аснова)

горныя пароды вулканічнага паходжання, з нязначным утрыманнем крэменякіслаты.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

гры́фель

(ням. Griffel)

палачка з асобай пароды сланцу для пісання на аспіднай (грыфельнай) дошцы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)