што́ра, -ы, мн. -ы, штор, ж.

Заслона на акно, якую можна падымаць, апускаць або рассоўваць у бакі.

Апусціць, падняць шторы.

Рассунуць шторы.

|| памянш. што́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

|| прым. што́равы, -ая, -ае і што́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

перавырабля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; незак., што.

Вырабляць больш, чым можна збыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

распазнава́льны, ‑ая, ‑ае.

Які можна распазнаць, даступны для распазнавання. Распазнавальныя прыкметы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прары́ў Месца на плава́х, дзе можна праваліцца (Палессе Талст.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

траке́ня Гразкае, багністае месца, дзе можна праваліцца (Зэльв. Сцяцко).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

мыс, ‑а, М мысе, м.

Частка сушы, якая вострым вуглом выходзіць у мора, возера, раку. Вось толькі мые скалісты абагнуць, Прайсці між рыфаў асцярожна І можна Ветразі згарнуць, І якар кідаць можна! Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

safely [ˈseɪfli] adv. надзе́йна, паспяхо́ва;

Put it away safely. Схавай гэта ў надзейным месцы;

One can safely say. Можна з упэўненасцю сказаць.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

спех разг. спех, род. спе́ху м.;

э́то не к спе́ху з гэ́тым мо́жна не спяша́цца, гэ́та не к спе́ху.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

малю́нак, -нка, мн. -нкі, -нкаў, м.

1. Карціна, ілюстрацыя (звычайна фарбамі).

Кніжка з малюнкамі.

2. перан. Тое, што можна ўявіць у канкрэтных вобразах.

Малюнкі роднага краю.

3. У літаратуры: апісанне жыццёвых з’яў.

Апавяданне дае яркі м. жыцця дарэвалюцыйнай вёскі.

|| прым. малю́нкавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

наво́дчык, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Баец, які наводзіць гармату, кулямёт на цэль.

2. Спецыяліст, які займаецца наводкай чаго-н.

Н. мастоў.

3. Саўдзельнік зладзейскай шайкі, які высочвае і наводзіць на месца, дзе можна красці (разм.).

|| ж. наво́дчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)