падкусі́ць сов., прям., перен., разг. подкуси́ть;

п. пласці́ну зні́зу — подкуси́ть пласти́ну сни́зу;

ён не мо́жа, каб не п. — он не мо́жет, что́бы не подкуси́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гідратэ́ка

(ад гідра- + -тэка)

шкілетны бакальчык вакол гідранта марскіх гідроідаў, у які пры раздражненні можа ўцягвацца венчык шчупальцаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

знудзі́ць, ‑дзіць; безас. зак.

Зрабіцца блага; вырваць ​2. Ад алею і ладану знудзіць можа. Лужанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неперахо́дны, ‑ая, ‑ае.

У граматыцы — які не можа кіраваць вінавальным склонам без прыназоўніка. Непераходныя дзеясловы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трыву́шчы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Вынослівы, вельмі трывалы. Чалавек вельмі трывушчы, шмат чаго можа перажыць. Місько.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цыві́льнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць цывільнага. І толькі можа ў манеры размаўляць .. адчувалася ў .. [камандзіра] цывільнасць. Шахавец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

небезоби́дный

1. (достаточно обидный) небяскры́ўдны; (оскорбительный) абра́злівы;

небезоби́дное выраже́ние небяскры́ўдны (даво́лі абра́злівы) вы́раз;

небезоби́дный челове́к чалаве́к, які́ (што) мо́жа пакры́ўдзіць (абра́зіць);

2. см. небезвре́дный.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

explanation [ˌekspləˈneɪʃn] n.

1. тлумачэ́нне

2. апраўда́нне;

Has he got anything to say in explanation of his conduct? Ён можа сказаць што-небудзь у апраўданне сваіх паводзін?

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

inhibit [ɪnˈhɪbɪt] v.

1. перашкаджа́ць; заміна́ць; стры́мліваць;

Tight clothing may inhibit breathing. Цеснае адзенне можа перашкаджаць дыханню.

2. ско́ўваць;

His presence inhibits me. Яго прысутнасць скоўвае мяне.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

misgiving [ˌmɪsˈgɪvɪŋ] n. (about) сумне́нне; неспако́й, трыво́га (адносна таго, што можа адбывацца або адбываецца);

She decided to go despite her misgivings. Яна вырашыла ехаць, нягледзячы на сумненні.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)