Máßgabe
f - ме́ра, суразме́рнасць
nach ~ der Kräfte — па ме́ры сіл
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
qt
= Quart – кварта (мера аб’ёму для вадкіх і сыпучых цел)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
морг I м. морг, поко́йницкая ж.; мертве́цкая ж.
морг II м. (земельная мера) морг
морг III межд., разг. морг
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
чацвяры́к I, род. чацверыка́ м. (упряжка) четвёрка ж., четвери́к, четверня́ ж.
чацвяры́к II, род. чацверыка́ м. (мера) ист. четвери́к
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
мерапрые́мства н
1. гл мера;
2. (зробленыя справы) Veránstaltung f -, -en, Aktión f -, -en;
спартыўнае мерапрые́мства Spórtveranstaltung f
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Паўло́нне ’мера пры куплі-продажу’ (Інстр. III), ’паўахапак’ (Шат.). Да паў- ’палавіна’ і лона (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ізаметры́зм
(ад іза- + гр. metron = мера)
суразмернасць паэтычных радкоў неаднолькавага рытмічнага малюнка.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
паўвало́ка, ‑і, ДМ ‑лоцы, ж.
Уст. Былая мера зямлі, роўная палавіне валокі. — Я буду працаваць на той паўвалоцы зямлі, якую і буду прасіць вас пакінуць за мною... Чарот. Як бліжэйшыя сваякі, яны арандавалі Гарасімаву паўвалоку па чвэрці кожны. Чарнышэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Лан ’старажытная мера зямлі (ад 10 да 30 дзесяцін)’ (Гарб., Гарэц.), кобр. ’вялікае поле’ (Выг.), ’панскае поле’ (Бес.), ’поле’ (Федар. 1, КТС), ’мера зямлі ў тры валокі’ (Бяльк.). Ст.-бел. ланъ (з XIV ст.) ’мера зямлі’, укр. лан ’мера раллі да 30 дзесяцін’, ’поле, ніва’, рус. лан ’ніва’, ’участак поля’. Запазычана з польск. łan ’тс’ — пераважна (каля 17 га) у малапольскіх гаворках; чэш., славац. lȧn, ст.-чэш. lán, н.-луж., в.-луж. łan ’мера поля, зямлі’ — усе з с.-в.-ням. lehen, lein ’тс’ (параўн. лен ’спадчыннае зямельнае ўладанне ў эпоху феадалізму’) (Міклашыч, 160; Голуб-Копечны, 129; Праабражэнскі, 1, 433; Брукнер, 306; Фасмер, 2, 456; Слаўскі, 4, 457). Нельга прыняць меркаванне Бернекера (1, 689) і Бугі (РФВ, 71, 56) аб запазычанні і роднасці з лат. lāns ’пушча’, lāma ’лагчына’. Таксама наўрад ці слав. lanъ (?) з’яўляецца роднасным да ланита, як мяркуе Ягіч (AfslPh, 3, 751). Недакладна ў Юрэвіч–Яновіч (Зб. Крапіве, 291). С.-лац. laneus (Праабражэнскі, 1, 433; Карскі, Труды, 378) утворана са слав. lán/lan.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)