сперматацы́ты
(ад гр. sperma, -atos = семя + -цыты)
мужчынскія палавыя клеткі ў перыяд росту і даспявання.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
сперматы́ды
(ад гр. sperma, -atos = семя + eidos = выгляд)
мужчынскія палавыя клеткі ў апошні перыяд сперматагенезу.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
стэто́граф
(ад гр. stethos = грудзі + -граф)
апарат для запісу рухаў грудной клеткі ў час дыхання.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
трыхабла́сты
(ад гр. thriks, -ichos = волас + -бласты)
клеткі эпідэрмісу кораня, з якіх утвараюцца каранёвыя валаскі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
тырэацы́ты
(ад гр. thyreos = шчыт + -цыты)
клеткі аднаслойнага жалезістага эпітэлію, якія высцілаюць фалікулы шчытападобнай залозы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
тэлафа́за
(ад гр. telos = мэта + фаза)
апошняя фаза непрамога дзялення клеткі (мітозу), наступная за анафазай.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
элаяпла́сты
(ад гр. elaion = алей + plastos = вылеплены)
лейкапласты расліннай клеткі, якія назапашваюць тлушч і крухмал.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
эндатэ́лій
(ад энда- + гр. thele = сасок)
клеткі, якія высцілаюць унутраную паверхню крывяносных і лімфатычных сасудаў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
змясці́ць, змяшчу́, зме́сціш, зме́сціць; зме́шчаны; зак.
1. каго-што. Умясціць у сабе.
Клуб не мог з. усіх прысутных.
2. каго-што. Знайсці месца для каго-, чаго-н., умясціць унутр чаго-н.
З. усе рэчы ў шафу.
3. каго-што. Даць памяшканне для жылля, месца каму-, чаму-н.
З. прыезджых у гасцініцу.
З. трусоў у клеткі.
4. каго-што. Аддаць куды-н. для якой-н. мэты.
З. хворага ў бальніцу.
З. грошы ў банк.
5. што. Надрукаваць, апублікаваць.
З. аб’яву ў газеце.
6. каго (што). Звольніць з пасады (разм.).
З. загадчыка.
|| незак. змяшча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
|| наз. змяшчэ́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ГЕНЕТЫ́ЧНАЯ ІНФАРМА́ЦЫЯ,
праграма развіцця арганізма, атрыманая ад продкаў і закладзеная ў спадчынных структурах — генах. Запісана паслядоўнасцю нуклеатыдаў малекул нуклеінавых к-т (ДНК, у некат. вірусаў таксама РНК). Мае звесткі пра будову ўсіх ферментаў, структурных бялкоў і РНК клеткі, а таксама пра рэгуляцыю іх сінтэзу. Генетычная інфармацыя, якая счытваецца ў працэсе трансляцыі, складаецца са значэнняў трыплетаў генетычнага кода і ўключае знакі пачатку і заканчэння бялковага сінтэзу. У шматклетачных арганізмаў пры палавым размнажэнні генетычная інфармацыя перадаецца з пакалення ў пакаленне праз палавыя клеткі, у пракарыятычных мікраарганізмаў — праз трансдукцыю і трансфармацыю. Адрозніваюць 3 тыпы працэсаў пераносу генетычнай інфармацыі: агульны, уласцівы любым клеткам арганізма; спецыялізаваны (напр., у клетках, пашкоджаных вірусамі, генет. матэрыял якіх складаецца з РНК); забаронены перанос — працэсы, якія раней ніколі не былі зарэгістраваны (ад бялку да ДНК і РНК; ад бялку да бялку).
т. 5, с. 157
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)