Каню́к. Гл. ка́ня.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

каскадзёр

(фр. cascadeur)

1) выканаўца цыркавога прыёму падзення з каня (каскаду 2);

2) дублёр артыста кіно, які выконвае тэхнічна цяжкія і небяспечныя трукі (бег па стрэхах вагонаў, саскокванне на хаду з каня і г.д.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

іржа́нне і ржа́нне, ‑я, н.

1. Крык каня, конскі голас. Не чулася ржання каня, рыкання каровы, не рохкалі свінні. Данілевіч. Жарабяты трымаліся каля матак, і калі каторае адставала, матка звала яго доўгім іржаннем. Чарнышэвіч.

2. Разм. Гучны, нястрыманы рогат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разгадава́ць, -ду́ю, -ду́еш, -ду́е; -ду́й; -дава́ны; зак., каго (што).

1. Старанна даглядаючы, забяспечыць рост, развіццё каго-, чаго-н.

Р. каня, як на выстаўку.

2. Выгадаваць у вялікай колькасці, распладзіць.

Р. гусей.

Р. свіней.

|| незак. разгадо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Капы́ціцца ’быць упартым’, ’капрызнічаць, гарачыцца’ (Яўс.), ’спатыкацца (пра каня)’ (Нас., Шат.). Да капыта? Параўн. капыціцца ’спатыкацца (пра каня)’ (ТСБМ). Магчыма, таксама кантамінацыя з капырсціцца (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

falb

a

1) бля́клы

2) була́ны (пра каня)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Wíderrist

m -(e)s, -e ка́рак (у каня)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Gángart

f -, -en

1) хада́

2) алю́р (каня)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

bay​4 [beɪ] n. ні́ша; паглыбле́нне ў сцяне́; усту́п; праём;

a horse bay сто́йла, за́гарадка для каня́;

a sick bay шпіта́льная пала́та

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

по́тнік, ‑а, м.

Мяккая падкладка з лямцу і скуры для засцярогі спіны каня ад намулаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)