ляск, -у, м.

1. Кароткі, звонкі гук, які ўтвараецца ад удару металічнымі прадметамі аб метал або камень.

Л. ланцугоў.

2. Рэзкі, сухі гук пры лясканні чым-н.

Л. пугі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кашто́ўны, -ая, -ае.

1. Які дорага каштуе, мае вялікую цану.

К. камень.

2. Які мае важнае, істотнае значэнне.

Каштоўныя парады.

К. дакумент.

|| наз. кашто́ўнасць, -і, ж.

К. навуковай працы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

каме́ньчык, ‑а, м.

Памянш.-ласк. да камень (у 2 знач.); маленькі камень. Назбіраўшы кругленькіх гладкіх каменьчыкаў, .. [Ігнась] разаслаў халацік і пачаў гуляць. Мурашка.

•••

Кідаць каменьчыкі ў агарод чый гл. кідаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

bilestone

[ˈbaɪlstoʊn]

n. = gallstone

жо́ўцевы ка́мень

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

коса́​II с.-х. каса́, -сы́ ж.;

отбива́ть косу́ кляпа́ць касу́;

направля́ть косу́ мянці́ць касу́;

◊

нашла́ коса́ на ка́мень погов. найшла́ каса́ на ка́мень.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

біруза́, ‑ы, ж.

Каштоўны камень, непразрысты, блакітнага або зеленаватага колеру.

[Перс.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

брусо́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да бруска. Брусочны камень.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

з’імшэ́лы, ‑ая, ‑ае.

Пакрыты, зарослы мохам. З’імшэлы камень. З’імшэлая страха.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сапані́т, ‑у, М ‑ніце, м.

Мінерал, так званы мыльны камень.

[Ад лац. sapo, saponis — мыла.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тачы́льны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для навострывання рэжучых інструментаў. Тачыльны камень.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)