паздзіра́цца, ‑аецца; зак.

Садрацца — пра ўсё, многае. Паздзіралася скура каля пазногцяў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыазе́р’е, ‑я, н.

Мясцовасць каля возера (азёр). Вясной залівае ўсё прыазер’е.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

beisámmen

adv ра́зам, адзі́н каля́ аднаго́

séine Gedánken ~ háben — сабра́цца з ду́мкамі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

слабо́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.

Уст.

1. Памянш. да слабада (у 3 знач.).

2. Пасёлак каля горада; прыгарад. На другім канцы горада, каля гліністага яру, стаіць слабодка Ганчароўка. Багдановіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

nében

prp (a – на пытанне «куды?», D – на пытанне «дзе?»)

1) по́бач з, каля́

~ der Tür — каля́ дзвярэ́й

2) по́руч з, акрамя́

~ ánderen Díngen — по́руч з другі́мі рэ́чамі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Віля́цца ’церціся каля чаго-небудзь’; ’хавацца’; ’ухіляцца’ (Нас.). Зваротны дзеяслоў да віляць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Стрыго́р ‘шво, калі зверху нітка кладзецца каля ніткі, а ўнізе ўдвая’ (Варл.). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

праско́чыць, -чу, -чыш, -чыць; зак.

1. што. Хутка прабегчы міма чаго-н.

Каля нас праскочылі дзеці.

Поезд праскочыў паўстанак.

2. Пранікнуць, хутка прабрацца куды-н. праз якія-н. перашкоды (разм.).

П. у дзверы.

3. Лёгка прайсці, упасці праз якую-н. адтуліну

Манета праскочыла ў шчыліну.

|| незак. праска́кваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

nota bene [ˌnəʊtɑ:ˈbeneɪ] n. нотабе́на, «звярні́ ўва́гу», «прымі́ да ве́дама» (памета на палях дакументаў каля слоў, на якія трэба звярнуць асаблівую ўвагу, мае выгляд NB/nb)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

архіпела́г, ‑а, м.

Група марскіх астравоў, якія блізка ляжаць адзін каля аднаго.

[Грэч. archipelagos.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)