*Іздзе́лаць, іздзе́лыць ’зрабіць’ (Бяльк.). Пад рус. уплывам, прыстаўное ‑і‑.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Спудлава́ць ‘прамахнуцца’ (Касп.), спудлі́ць ‘зрабіць памылку, прамахнуцца’ (Сцяшк. Сл.). З польск. spudłować, pudłować ‘тс’, pudło ‘промах, памылка’ < нова-в.-ням. Pudel ‘памылка’, pudeln ‘зрабіць промах, памылку (пры гульні ў кеглі)’; гл. Кюнэ, Poln., 99; параўн. Брукнер, 447.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Стрэфі́ць ‘зрабіць нячыстым, забароненым для ўжывання (у яўрэяў)’ (Нас.). Кюнэ (Poln., 100) супастаўляе з польск. strefić strefnić ‘зрабіць поласы, палосамі пазначыць’ < ням. streifen ‘рабіць палосы’, Streif ‘паласа’. Аб польскім слове гл. Брукнер, 518; Варш. сл., 6, 452.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
апаску́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак., каго-што.
1. Зрабіць брудным, запэцкаць.
2. перан. Зусім сапсаваць; зрабіць дрэнным, непрыгодным.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Счэ́шчыць ’зрабіць ласку, выказаць павагу’ (ТС). Вытворнае ад чэсць, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
венесе́кцыя
(ад вена + лац. sectio = рассячэнне)
ускрыццё вены для пералівання крыві, увядзення ў вену лекавых раствораў, калі немагчыма зрабіць венапункцыю.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
дэферыза́цыя
(ад дэ- + лац. ferrum = жалеза)
ачышчэнне вады ад солей жалеза, каб зрабіць яе прыгоднай для піцця і вытворчых мэт.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
misjudge [ˌmɪsˈdʒʌdʒ] v. зрабі́ць памылко́вую высно́ву (адносна каго-н. або чаго-н.), памылі́цца
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
attempted [əˈtemptɪd] adj. : attempted murder зама́х на жыццё;
attempted robbery спро́ба зрабі́ць крадзе́ж
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
verúnsichern
vt зрабі́ць няўпэўненым, збянтэ́жыць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)