хрыплі́вы, ‑ая, ‑ае.
Разм. Трохі хрыплы, з хрыпатой. Нечы хрыплівы голас заводзіў «Дубінушку». Гартны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
задо́рны, ‑ая, ‑ае.
Поўны задору; палкі, бадзёры. Голас малога па-дзіцячаму звонкі, задорны. Брыль. Вясёлыя, задорныя прыпеўкі рэхам адгукаліся ў бары. Ваданосаў. // Задзірысты. Вось пачуўся ў лесе, недалёка ад нас, рэзкі, задорны, поўны выкліку голас новага самца. В. Вольскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Во́тум (БРС). Запазычанне з лац. votum праз рус. во́тум (Крукоўскі, Уплыў, 80). Ст.-бел. вотум ’голас’ з польск. wotum < лац. votum (Булыка, Запазыч., 19).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Сагла́с ’згода’ (Шат.), сагла́сіе, сагла́сія, сагла́се ’тс’ (Сл. ПЗБ), сагласі́цца ’згадзіцца’ (Сл. ПЗБ). З рус. согла́сие, согласи́ться, якія запазычаны з царкоўнаславянскай мовы. Гл. голас.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Таратаўня́ лаянк. ’тоўстая кабета’ (Сержп. Прык.). Няясна; магчыма, да гукапераймальнага тарата (гл.), параўн. польск. taratan ’выгук, што імітуе голас трубы’ і трубло ’абжора’, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
tubalny
трубны, гучны;
tubalny głos — гучны (трубны) голас
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Báriton
m -s, -e
1) барыто́н (голас, спявак)
2) басо́вая скры́пка
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
раша́ючы
1. прил. реша́ющий;
~чая перамо́га — реша́ющая побе́да;
2. деепр. реша́я;
○ ~р. го́лас — реша́ющий го́лос
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
сіпа́ты си́плый; (о голосе — ещё) оси́плый;
с. гук — си́плый звук;
с. го́лас — си́плый (оси́плый) го́лос
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
паўнагу́чны, ‑ая, ‑ае.
Які мае дадатковую паўнату гучання. Паўнагучны голас. □ Грыміць паўнагучны вінтовачны стрэл. Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)