absentee vote

го́лас за непрысу́тнага ў дзень вы́бараў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Тэ́нар ‘высокі тэмбр мужчынскага голасу’ (ТСБМ, Пятр.), тэно́р ‘тс’ (Некр. і Байк.). Хутчэй за ўсё, праз польскую мову, дзе tenor ‘самы высокі мужчынскі голас’, якое з італ. tenore ‘тс’. Форма з канцавым націскам з франц. tenor, якое таксама з італьянкай мовы (Арол, 4, 60), што ад лац. tenēre ‘тэнар; трымаць’, бо высокі голас «трымае» мелодыю (Фасмер, 4, 42).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

рэ́ха

(гр. echo = гук, голас)

1) адбіццё гукавога сігналу ці радыёімпульсу ад пэўнай перашкоды;

2) перан. водгалас, водгук.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фальцэ́т

(іт. falsetto)

1) муз. самы высокі верхні рэгістр 2 мужчынскага пеўчага голасу;

2) надта высокі, пісклявы голас.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

matowy

матавы; цьмяны;

matowy głos — глухі голас

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

grzmiący

грымячы; грамавы;

grzmiący głos — грамавы голас

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

doradczy

дарадчы; кансультацыйны;

głos doradczy — дарадчы голас

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

◎ Піскульга́ ’чалавек, які мае пісклявы голас’ (Бяльк.). Утворана ад піск (гл.) і суфіксаў з негатыўным адценнем -у//’ і ‑га.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

абезгало́сець, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Разм. Пра спевакоў — страціць голас; зрабіцца безгалосым.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раша́ючы кніжн. ent¦schéidend;

раша́ючы аргуме́нт ent¦schéidendes [dúrchschlagendes] Argumént;

раша́ючы го́лас ent¦schéidendg Stímme

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)