Перале́часты (пырылі́частый) ’мінулагодні’ (Клім.). Да перад‑ і ле́та ’год’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

адмільга́ць, ‑ае; зак.

1. Скончыць, перастаць мільгаць. Адмільгалі прыдарожныя прысады.

2. перан. Прайсці, змяніцца (пра час, гады і пад.). [Хор:] Дзесяць год, школьных год адмільгалі, І расстацца нам час настае. Бачыла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трохсотгадо́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які працягваецца, існуе трыста год. Трохсотгадовы перыяд.

2. Узростам у трыста год. Трохсотгадовы дуб.

3. Які мае адносіны да трохсотгоддзя (у 2 знач.). Трохсотгадовы юбілей горада.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мнагале́тні, ‑яя, ‑яе.

Спец. Які жыве некалькі год (аб травах).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пралячы́цца, ‑лячуся, ‑лечышся, ‑лечыцца; зак.

Лячыцца некаторы час. Пралячыцца год.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гадо́к, ‑дка, м.

Памянш.-ласк. да год (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

го́дзік, ‑а, м.

Памянш.-ласк. да год (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

штого́днік, ‑а, м.

Перыядычнае выданне, якое выходзіць раз у год.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

biferous

[baɪˈferəs]

adj., Bot.

які́ цьвіце́ або́ ро́дзіць дво́йчы ў год

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Líchtjahr

n -(e)s, -e астран. светлавы́ год

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)