1. Чалавек, будове цела якога характэрны высокі рост, хударлявасць, доўгая шыя, выцягнуты чэрап, вузкі, рэзка акрэслены твар.
2. Чалавек, які пакутуе ад астэніі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бледнатва́ры, ‑ая, ‑ае.
1. З бледным тварам. Высокі і тонкі, як жэрдка, бледнатвары юнак нясмела падышоў да стала.Хведаровіч.
2. Назва чалавека белай расы (у індзейцаў).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
крупча́тка, ‑і, ДМ ‑тцы, ж.
Самы высокі сорт пшанічнай мукі, прыгатаванай з крупкі. Ужо цягнулі [паліцаі] са склада на машыну некалькі мяшкоў крупчаткі і цукру.Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
kosztowność
kosztownoś|ć
ж.
1.высокі кошт;
2. ~ci мн. каштоўнасці
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Вышако́міцца ’ганарыцца, лічыць сябе вышэйшым за другіх’ (Бяльк.). Магчыма, ад прысл. *вышаком хадзіць, *вышаком насіць галаву, але гэта няпэўна. Гл. высокі.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Вісо́зны ’вельмі высокі’ (Жд., 1). Утворана ад прыметніка вісокі (гл.) і суф. ‑озн‑ы, які выражае адценне вельмі высокай ступені якасці.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
санаві́ты
1.уст. (які мае высокі чын) éhrwürdig; von hóhem Rang;
2.перан.разм. (паважаны, важны з выгляду) ángesehen; wíchtig
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
павы́шаны, ‑ая, ‑ае.
1.Дзеепрым.зал.пр.ад павысіць.
2.узнач.прым. Больш высокі ў параўнанні са звычайным, нармальным; павялічаны. Павышаная тэмпература. Павышаная праходнасць машыны. □ [Косця], як і многія іншыя маладыя людзі, хварэў павышанай сарамлівасцю.Карпюк.// Больш высокі па тону, больш гучны. Усю невялікую дарогу, хвілін па пяць, Шырокі не пераставаў у значна павышаным тоне расказваць аб затхласці местачковага жыцця, аб нікчэмнасці інтарэсах панямонскай інтэлігенцыі.Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гіперінфля́цыя
(англ. hyperinflation, ад гр. hyper = над, звыш + англ. inflation = інфляцыя)
вельмі высокі ўзровень інфляцыі, які пагражае эканамічным крахам.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)