скрупулёзны, ‑ая, ‑ае.

Дакладны да дробязей. Скрупулёзны аналіз. □ Для доказу даціроўкі «Малой падарожнай кніжыцы» вучоны прарабіў вельмі скрупулёзную даследчыцкую работу. Ліс. // Які прытрымліваецца абсалютнай дакладнасці ў чым‑н. Скрупулёзны чалавек. □ Колас — скрупулёзны майстар, ён ніколі не траціць многа слоў на самыя, здавалася б, адказныя, важныя апісанні. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

kontrolny

kontroln|y

кантрольны; праверачны;

badanie ~e мед. кантрольны аналіз;

mecz ~y — таварыскі матч

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

функцыяна́льны

(с.-лац. fimctionalis, ад лац. functio, -onis = выкананне)

які адносіцца да функцыі, належыць да яе (напр. ф. аналіз).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Го́рад ’горад’ (БРС, Касп.). Рус. го́род, укр. дыял. го́род, польск. gród, чэш. hrad, балг. градъ́т, серб.-харв. гра̑д, ст.-слав. градъ. Параўн. літ. gar̃das ’агароджа’, ст.-інд. gṛhás ’дом’, гоц. gards ’дом’ і г. д. Падрабязны агляд у Фасмера, 1, 443; гл. і ў Трубачова, Эт. сл., 7, 37. Крыніцай з’яўляецца і.-е. *ghordho‑ або *g̑hordho‑ (аналіз у Трубачова, там жа, 37–38).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

уфало́гія

(ад англ. UFO < Unkown Fryling Object = неапазнаны лятаючы аб’ект + -логія)

збор, сістэматызацыя і аналіз матэрыялаў аб неапазнаных лятаючых аб’ектах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

critical [ˈkrɪtɪkl] adj.

1. крыты́чны;

a critical analysis крыты́чны ана́ліз;

be critical of smb. крытыкава́ць каго́-н.

2. выраша́льны, перало́мны, крыты́чны;

a critical moment крыты́чны мо́мант

3. патрабава́льны, перабо́рлівы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

апрабава́ць, ‑бую, ‑буеш, ‑буе; зак., што.

1. Узяць на выпрабаванне, паставіць на (пад) выпрабаванне, перш чым пачаць карыстацца (якім‑н. механізмам). Апрабаваць трактар. // Правесці аналіз, вызначыць якасць, змест чаго‑н. Апрабаваць руду.

2. Даць апрабацыю, афіцыйна ўхваліць на аснове праверкі або шырокага абмеркавання.

3. Спец. Правесці апрабацыю (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сі́нтэз, ‑у, м.

1. Метад навуковага даследавання, які выходзіць з вывучэння прадмета, з’явы ў цэлым, у адзінстве і ўзаемасувязі яго частак; проціл. аналіз. // Кніжн. Злучэнне, абагульненне. Не паралельна, а ў арганічным сінтэзе паказваюцца ў творах істотныя працэсы народнага жыцця. Дзюбайла.

2. Атрыманне складаных рэчываў з больш простых. Сінтэз бялкоў. Сінтэз каўчуку.

[Ад грэч. sýnthesis — злучэнне, спалучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыстрыбуты́ўны

(лац. distributivus)

які мае адносіны да дыстрыбуцыі;

д. аналіз — метад лінгвістычнага даследавання, пры якім класіфікацыю моўных адзінак праводзяць у кантэксце.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

anatomy

[əˈnætəmi]

n., pl. -mies

1) анато́мія f.

human, plant anatomy — анато́мія чалаве́ка, расьлі́ны

2) анатамі́чны разрэ́з -у m

3) ана́ліз -у, разбо́р -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)