непаўната́, ‑ы, ДМ ‑наце, ж.

Адсутнасць патрэбнай паўнаты ў чым‑н.; недастатковасць. Непаўната звестак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

беззако́нне, ‑я, н.

1. Адсутнасць ці парушэнне законнасці. Поўнае беззаконне.

2. Беззаконнае дзеянне. Чыніць беззаконне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

безнагля́днасць, ‑і, ж.

Стан безнагляднага; адсутнасць нагляду за кім‑, чым‑н. Барацьба з дзіцячай безнагляднасцю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэз...

Прыстаўка, якая абазначае выдаленне, знішчэнне, спыненне або адсутнасць чаго‑н., напрыклад: дэзінфекцыя, дэзарганізацыя, дэзінфармацыя.

[Фр. dés... — ад..., раз...]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыскамфо́рт, ‑у, М ‑рце, м.

Адсутнасць умоў, неабходных для нармальнай жыццядзейнасці людзей, выканання пэўнай работы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

анасмі́я

(ад ан- + гр. osme = пах)

адсутнасць нюху.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

апланаты́зм

(ад апланат)

адсутнасць сферычнай і храматычнай аберацыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

бездапамо́жнасць ж. Hílflosigkeit f -, Schwäche f - (слабасць), Óhnmacht f - (адсутнасць магчымасці што-н. зрабіць)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

бязлю́ддзе н.

1. (адсутнасць людзей) Ménschenleere f -;

2. (недахоп у кадрах) Ménschenmangel m -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

niepoczytalność

ж. юр. поўная адсутнасць памяці; стан бессвядомасці; непрытомнасць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)