светлагру́ды, ‑ая, ‑ае.

Са светлымі грудзямі (пра жывёл, птушак).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стату́й, ‑я, м.

Разм. лаянк. Пра тупога, бесталковага чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сяміжы́льны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Вынослівы, трывалы, моцны (пра чалавека).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

танкаство́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае тонкі ствол (пра зброю).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

травае́дны, ‑ая, ‑ае.

Які корміцца расліннай ежай (пра жывёл).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усмя́тку, прысл.

Да паўвадкага стану (пра спосаб варкі яец).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ялка́вы, ‑ая, ‑ае.

Трохі ёлкі (пра тлушчы). Ялкавае сала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зямлі́сты, -ая, -ае.

1. Які змяшчае многа часцінак зямлі (у 4 знач.; спец.).

З. торф.

2. Пра колер твару: шаравата-бледны.

З. твар.

|| наз. зямлі́стасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

іеро́гліф, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Знак у сістэме ідэаграфічнага пісьма.

2. перан., толькі мн. Пра незразумелае пісьмо, неразборлівы почырк.

|| прым. іерагліфі́чны, -ая, -ае.

Іерагліфічнае пісьмо.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

і́кацца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -аецца; безас., незак., каму.

Пра міжвольную ікаўку.

Нешта ікаецца мне сёння.

|| аднакр. і́кнуцца (1 і 2 ас. не ўжыв.), -нецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)