паўраста́ць, ‑ае; зак.
Урасці — пра ўсё, многае. Відаць, нялёгка вырываць, Што ўглыб карэннем паўрастала. Гілевіч. А чый дзе пляц, чыя хата? Цяжка было пазнаць старому. Бо паміж хат паўрасталі зеллем печышчы. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перабялі́ць, -бялю́, -бе́ліш, -бе́ліць; -бе́лены; зак., што.
1. Пабяліць нанава.
П. печ.
2. Пабяліць усё, многае.
За сезон перабяліў сотні пакояў.
3. Сапсаваць празмерным бяленнем.
П. палотны хлоркай (разм.).
4. Перапісаць з чарнавіка начыста (уст.).
П. рукапіс.
|| незак. перабе́льваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. перабе́льванне, -я, н. і перабе́лка, -і, ДМ -лцы, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
перакро́іць, -о́ю, -о́іш, -о́іць; -о́ены; зак., што.
1. Скроіць нанава; змяніць.
П. сукенку.
Вайна перакроіла людскія лёсы (перан.).
2. Кроячы, разрэзаць, парэзаць усё, многае.
П. увесь матэрыял.
|| незак. перакро́йваць, -аю, -аеш, -ае (да 1 знач.).
|| наз. перакро́йванне, -я, н. (да 1 знач.) і перакро́йка, -і, ДМ -йцы, ж. (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ператрыма́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што.
1. Пратрымаць надта доўга.
П. хлеб у печы.
П. негатывы ў праявіцелі.
2. Патрымаць неаднаразова ў сваіх руках што-н. або ўсё, многае.
Многа кніг ператрымаў у сваіх руках.
|| незак. ператры́мліваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. ператры́мка, -і, ДМ -мцы, ж. (спец.).
П. пры фатаграфаванні.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пазайма́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
1. Запоўніць сабою, заняць усё, многае. Усе двары пазаймалі прыезджыя людзі. Колас. // Узяць у сваё карыстанне, скарыстаць для сваіх мэт усё, многае.
2. Захапіць нейкую колькасць чаго‑н., нейкую прастору. Бацька праз людзей даведаўся, што ехаць нам цяпер можна толькі на станцыю Парафіянава, бо папярэднія нашы станцыі пазаймалі немцы. Дубоўка.
3. Ахапіўшы, пагнаць куды‑н. усіх, многіх. Пазаймаць кароў у статак.
4. Заняць каго‑н. чым‑н. некаторы час. Пазаймаць гасцей паўгадзінкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паадыхо́дзіць, ‑дзіць; ‑дзім, ‑дзіце, ‑дзяць; зак.
1. Адысці на нейкую адлегласць, у іншае месца — пра ўсіх, многіх. Паадыходзіць убок. Паадыходзілі дзеці ад стала. Паадыходзіць на новыя пазіцыі. □ Жанчыны паадыходзілі ад сваіх [прасніц] і разглядалі на стале фатаграфічную картку. Сабаленка. // (1 і 2 ас. мн. не ўжыв.). Адправіцца па свайму маршруту — пра ўсё, многае. Цягнікі паадыходзілі.
2. (1 і 2 ас. мн. не ўжыв.). Перастаць шчыльна прылягаць, паадставаць у многіх месцах — пра ўсё, многае. Паадыходзілі дзверы. Паадыходзілі завесы на варотах.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пазаго́ртвацца, ‑аецца; ‑аемся, ‑аецеся, ‑аюцца; зак.
1. Загарнуцца, закруціцца ў што‑н. — пра ўсіх, многіх.
2. (1 і 2 ас. мн. не ўжыв.). Перагарнуцца або закрыцца — пра ўсё, многае. Пазагортваліся старонкі ў кнігах.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пазасыпа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
Засыпаць, закідаць чым‑н. усё, многае. Нямецкія машыны перацерлі на грэблі сухі ў грудах торф на муку, і вецер пазасыпаў ямы і трэшчыны пад нагамі. Пташнікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
панапо́йваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
1. Напаіць усіх, многіх. Панапойваць раненых малаком.
2. Давесці да стану ап’янення ўсіх, многіх. Панапойваць гасцей.
3. перан. Насыціць чым‑н. усё, многае. Панапойваць стэпы вадою.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паабгрыза́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Абгрызці што‑н. з усіх бакоў; абгрызці ўсё, многае. Паабгрызаць косткі. □ Дома ў нас панадзіўся [козлік] у каморку, па крупы.. А то хлеб знойдзе, усе боханы паабгрызае. Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)