Дыхля́к ’слабасільны чалавек’ (Шат.). З дахля́к (да до́хлы).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Ну́днік ’бядняк, бедалага; надаедлівы чалавек’. Ад нудны (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Няўро́ма ’неахайны чалавек’ (Сцяшк. Сл., Юрч. НВС). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Кірэ́ка ’чалавек, які ходзіць раскіракай’ (Нас.). Гл. апорак.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ашчапе́нец ’вельмі скупы чалавек’ (Шат.). Ад ашчапіць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Conscia mens recti scandit bene stramina lecti

Чалавек з чыстым сумленнем спакойна ідзе спаць.

Человек с чистой совестью спокойно идёт спать.

Гл.: Bon or um...

Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)

зайздро́снік, ‑а, м.

Той, хто зайздросціць другім; зайздросны чалавек. Ёсць у .. [Валодзі] і зайздроснікі. Толькі зайздросцяць не тады, калі Валодзя працуе, а тады, калі ён грошы атрымлівае. Вішнеўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запа́льчывы, ‑ая, ‑ае.

Які лёгка ўзбуджаецца, запаляецца; гарачы. Запальчывы чалавек. // Азартны, задзірлівы. Запальчывы характар. □ Тады пайшлі з залы і слухачы, выносячы запальчывыя спрэчкі ў цішыню вуліцы. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ганарлі́вец, ‑ліўца, м.

Ганарысты, фанабэрысты чалавек. [Хірургу] не раз хацелася кінуць папрок гэтаму ганарліўцу, якога ён адваяваў у смерці, але кожны раз яго спрактыкаваны розум раіў маўчаць. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бе́сталач, ‑ы, ж.

Разм.

1. Беспарадак, неразбярыха; бесталкоўшчына. [Мароз:] — Гм [Ціхаміраў] паглядзі, што ў цябе там на руме робіцца! Там жа пад’ехаць нельга! Такая бесталач! Лобан.

2. Бесталковы чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)