біядэ́рм

(ад бія- + -дэрма)

слой, плёнка, якая складаецца з жывых арганізмаў (бактэрыі, грыбы, сіне-зялёныя водарасці), што жывуць і кормяцца на паверхні цел іншых жывых арганізмаў (на падводных частках раслін, рыбах).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гутапе́рча

(англ. guttapercha, ад малайск. getah = жывіца + pertja = гатунак дрэва)

пластычнае арганічнае рэчыва, блізкае па сваіх уласцівасцях да каўчуку, якое атрымліваюць з зацвярдзелага соку некаторых раслін; выкарыстоўваецца ў тэхніцы і медыцыне.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

псеўдарэлі́кты

(ад псеўда- + рэлікты)

віды раслін і жывёл, што з’яўляюцца рэліктамі ў адных рэгіёнах, а ў выніку пашырэння іх першапачатковага арэала паўторна засяляюць новыя рэгіёны, у якіх яны з’яўляюцца ўжо псеўдарэліктамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фітагармо́ны

(ад фіта- + гармоны)

фізіялагічна актыўныя рэчывы, якія ўтвараюцца ў раслінах у вельмі малой колькасці і рэгулююць рост раслін, павялічваюць іх укараненне; да фітагармонаў належаць ауксіны, вітаміны, цытакініны, гіберэліны і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Залознікавыя (сям. раслін) 1/572; 2/395; 4/75, 199, 483, 501, 542; 5/61; 6/146; 7/388; 10/414; 11/168; 12/38

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

аэрэнхі́ма

(ад гр. aer = паветра + -энхіма)

тканка рыхлай будовы, характэрная для вадзяных або плаваючых па паверхні вады раслін.

эа-

(гр. eos = ранішняя зорка)

першая састаўная частка складаных слоў, якая абазначае «ранні», «першапачатковы».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дыхатамі́я

(гр. dichotomia)

1) дзяленне цэлага на дзве часткі, потым кожнай часткі зноў на дзве і г. д. (параўн. трыхатамія);

2) тып разгалінавання раслін, пры якім кожная галінка дзеліцца на дзве новыя.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дэкартыка́цыя

(с.-лац. decorticatio = абдзіранне кары)

1) механічны спосаб аддзялення лубяной часткі лёну, канапель і іншых прадзільных раслін ад драўніны;

2) выдаленне кары вялікіх паўшар’яў галаўнога мозгу, якое прымяняецца ў эксперыментальнай фізіялогіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

інтрамалекуля́рны

(ад лац. intra = унутры + малекулярны)

унутрымалекулярны;

і-ае дзеянне — акісляльна-аднаўляльны працэс, які адбываецца ў малекулах раслін і некаторых жывёл без доступу свабоднага кіслароду, у выніку расшчаплення арганічных рэчываў у клетках.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

нута́цыя

(лац. nutatio = хістанне)

1) фіз. адна з форм хістання на восі цела, якое верціцца (напр. н. артылерыйскага снарада);

2) абарачальны рух вершалін растучых органаў раслін, абумоўлены нераўнамерным ростам розных іх бакоў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)