Рабача́й ’працаўнік’ (Гарэц.; ашм., Стан.; віл., Анім.). Назоўнік, утвораны шляхам семантычнай кандэнсацыі са спалучэння рабочы чалавек па тыпу рата́й (Станкевіч, Зб. тв., 1, 69). Параўн., аднак, харв. rabàčati ’штосьці рабіць, займацца нечым’, rabačalo ’ветрагон’, якія Скок (3, 91) разглядае як вытворныя з суфіксам ‑ač ад ц.-слав. раб (Божии) ’служка’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Рабо́чы ’працоўны’, ’работнік’ (ТСБМ), ’прыстасаваны да пэўнага віду работы’, ’працалюбівы’: рабочы конь (Касп., Стан.; паст., вільн., Сл. ПЗБ), ’работнік’ (брасл., Сл. ПЗБ). Дзеепрыметнік ад рабіць (гл.), параўн. кароткую форму рабо́ч ’працалюбівы’: рабоч, да не багат (Сержп. Казкі); субстантывацыя адбылася, хутчэй за ўсё, пад уплывам рус. рабочий ’прадстаўнік рабочага класа; наёмны рабочы’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Татуі́раваць ’рабіць татуіроўку’ (ТСБМ), татуява́ць ’тс’ (Некр. і Байк.), татуава́ць ’тс’ (Ласт.). Запазычана праз рус. татуи́ровать або польск. tatuować ’тс’ з франц. tatouer ’тс’, якое праз англ. tattoo ’тс’ запазычана з палінезійскіх моў, дзе таіц. tatau, tatu ’пракол, знак, зроблены на скуры’ (Фасмер, 4, 28; ЕСУМ, 5, 528; Голуб-Ліер, 481).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
То́рак (то́рок) ’праход’, ’троп звера’ (ТС), сюды ж торокова́ць ’снаваць, рабіць праходы (пра звера)’ і, магчыма, торокова́цца ’такаваць (пра цецерукоў)’ (ТС). Дэмінатыўнае ўтварэнне з суф. *‑ъkъ ад тор 1 (гл.). Няясныя адносіны да таро́к ’кладка з калодаў праз рэчку’ (гл.), што бліжэй да тар, та́ра ’плыток для пераезду’ (ТС), гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
мане́ра
(польск. maniera, ад фр. maniére)
1) спосаб што-н. рабіць, прыём, прывычка (напр. м. размаўляць);
2) знешняя форма паводзін (напр. м. трымацца);
3) адметныя рысы якога-н. твора мастацтва, чыйго-н. выканання мастацкіх твораў.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
вы́барка ж
1. (дзеянне) Áuswahl f -, -en; горн Kláuben n -s, -;
2. (выбранае) Áuszug m -(e)s, -züge;
рабі́ць вы́барку Áuszüge máchen;
праве́рка на вы́барку stíchprobenweise Kontrólle;
праве́рыць на вы́барку éine Stíchprobe máchen
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
уко́л м
1. Stich m -(e)s, -e; Stíchwunde f -, -n;
2. мед Sprítze f -, -n, Éinspritzung f -, -en, Injektión f -, -en;
рабі́ць уко́л éine Sprítze gében*;
3. мн:
уко́лы перан Sticheléien pl
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
уме́нне н Fähigkeit f -, -en (што-н рабіць zu + inf; Fértigkeit f -, -en (in D), Geschícklichkeit f -, -en (спрытнасць); Können n -s (магчымасці); Fáchkenntnis f -, -se (веды, кампетэнтнасць);
уме́нне малява́ць Fértigkeit im Málen
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
burlesque
[bɜ:rˈlesk]
1.
n.
1) бурле́ска f.
2) паро́дыя, карыкату́ра f.
2.
v.t, v.i.
высьме́йваць, рабі́ць паро́дыю
3.
adj.
камі́чны, жарто́ўны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
come on
а) сустрэ́ць выпадко́ва
б) рабі́ць по́ступ (у наву́цы), разьвіва́цца (пра хваро́бу), набліжа́цца (пра бу́ру)
в) выхо́дзіць на сцэ́ну
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)