Welt
1) свет
2)
3)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Verbum
анлайнавы слоўнікход
1.
2.
3.
○ по́ўны х.! — по́лный ход!;
хады́ су́вязі — ходы́ сообще́ния;
◊ на хаду́ — на ходу́;
ве́даць
даць х. спра́ве — дать ход де́лу;
з хо́ду — с хо́ду;
на халасты́м хаду́ — на холосто́м ходу́;
даць за́дні х. — дать за́дний ход;
сваі́м хо́дам — свои́м хо́дом;
не даць хо́ду — не дать хо́ду;
пусці́ць у х. — пусти́ть в ход;
быць у хаду́ — быть в ходу́;
даць хо́ду — дать хо́ду;
на по́ўны х., по́ўным хо́дам — на по́лный ход, по́лным хо́дом;
з чо́рнага хо́да — с чёрного хо́да;
на по́ўным хаду́ — на по́лном ходу́;
па хо́ду спра́вы — по хо́ду де́ла;
х. канём — ход конём;
ісці́ ў х. — идти́ в ход;
на хаду́ падно́скі адрыва́е —
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
адве́сці, ‑вяду, ‑вядзеш, ‑вядзе; ‑вядзём, ‑ведзяце;
1. Ведучы, суправаджаючы, даставіць у якое‑н. месца.
2. Завесці на некаторую адлегласць ад каго‑, чаго‑н.
3. Адхіліць; змяніць напрамак руху чаго‑н., накіраваць убок ад каго‑, чаго‑н.
4.
5. Даць у чыё‑н. распараджэнне; прызначыць, выдзеліць для якой‑н. мэты.
6. Правесці, адчарціць.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
другі́, ‑ая, ‑ое.
1.
2. Не такі, інакшы, непадобны да гэтага або ранейшага.
3. Не гэты, іншы.
4. Які замяняе першага, сапраўднага.
5.
6.
7.
8.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
куды́,
1.
2.
3.
4.
5.
6.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нібы́,
1.
2.
3.
4.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
про́сты, ‑ая, ‑ае.
1. Аднародны па саставу, элементарны; не складаны, не састаўны.
2. Не складаны, не цяжкі для разумення, выканання, рашэння.
3. Без асаблівых упрыгожанняў; не мудрагелісты, не вычварны.
4. Грубы па якасці; недастаткова апрацаваны.
5. Які нічым не вызначаецца сярод іншых; звычайны.
6. Звычайны, не заказны (пра пісьмо, бандэроль і пад.).
7. Няхітры, прастадушны, адкрыты, не ганарлівы.
8.
9.
10. Прамы, роўны, без выгібаў.
11. Яўны, адкрыты.
12.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рабо́та, ‑ы,
1.
2. Круг заняткаў, абавязкаў; справа.
3.
4. Праца, служба ў якой‑н. установе, на якім‑н. прадпрыемстве.
5. Тое, што падлягае апрацоўцы, служыць матэрыялам для апрацоўкі.
6. Прадукт працы; выраб, твор.
7. У фізіцы — фізічная велічыня, якая колькасна характарызуе змены пры ператварэнні адной формы энергіі ў другую.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
род, ‑у,
1. Асноўная арганізацыя першабытна-абшчыннага ладу, члены якой звязаны адносінамі сваяцтва і агульнасцю гаспадаркі.
2. Рад пакаленняў, якія паходзяць ад аднаго продка.
3. Паходжанне, прыналежнасць да пэўнай сацыяльнай групы, саслоўя.
4.
5. Разнавіднасць, сорт, тып чаго‑н.
6. Спосаб, характар, напрамак (дзеяння, дзейнасці).
7. У логіцы і філасофіі — кожны клас прадметаў, які аб’ядноўвае іншыя класы прадметаў, што з’яўляюцца яго відамі.
8. У біялогіі — група жывёльных або раслінных арганізмаў, якая аб’ядноўвае блізкія віды.
9. Граматычная катэгорыя ў некаторых мовах, якая характарызуе кожны назоўнік і з’яўляецца адзнакай яго прыналежнасці да аднаго з трох класаў — мужчынскага, жаночага і ніякага (напрыклад, у беларускай мове) або да аднаго з двух — мужчынскага ці жаночага (напрыклад, у французскай мове).
10. У літаратуры — самая агульная катэгорыя ў класіфікацыі твораў мастацкай літаратуры (эпас, лірыка, драма).
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
урэ́заць, урэжу, урэжаш, урэжа;
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)